Mία αγαπημένη μου ευχή: Να χαιρόμαστε το παρόν και να τιμάμε το παρελθόν μας

«Για πάρα πολύ καιρό, η ατιμωρησία, η σιωπή και το στίγμα επέτρεψαν στην βία κατά των γυναικών να κλιμακωθεί σε διαστάσεις πανδημίας. Μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως βιώνει έμφυλη βία». Ποτέ δεν είναι αργά, να σπάσουμε τη σιωπή.

Παρατηρούμε με προσοχή όσα λέγονται και γίνονται στην ομάδα. Βγαίνουμε από το κουτί της συναισθηματικής απόστασης και διαβάζουμε τα συναισθήματα των άλλων.

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών και θυμάμαι τη συμμετοχή μου σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιμόρφωσης εκπαιδευτών ενηλίκων. Και μοιράζομαι μαζί σας μία εμπειρία.

Κάθε χρόνο, η ίδια ευχή: να βρεθούμε ακόμη πιο κοντά στη συμφιλίωση και στην ειρήνη σε όλον τον κόσμο.

Σκέφτηκα να παρουσιάσω την βάση για τα άρθρα που θα ακολουθήσουν εδώ, και έτσι να πω λίγα λόγια για τη διδακτορική μου έρευνα.

Μετά τις φονικές πυρκαγιές, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, η ιστορία συνεχίζεται.

Αντί άρθρου, αντί συλλυπητηρίων, μία προσωπική άποψη για την απώλεια και τη ζωή, την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συμπόνια.