Σήμερα ταξιδεύουμε νοερά, ως την κοντινή μας Σερβία. Να μοιραστούμε την αγωνία και ίσως επιθυμία του ποιητή Ντέγιαν Τζόρτζεβιτς, όπως ξεδιπλώνεται στο ποίημα που ακολουθεί. Σε μετάφραση και επιμέλεια του Παναγιώτη Ασημόπουλου.

Δημοσιεύω ένα ποίημα από μία ανάγκη να θυμίσω στον εαυτό μου τη δύναμη και την ομορφιά της καλοσύνης. Να νιώσω τη στενή σχέση που διατηρεί με την θλίψη. Δημιουργικά

Η Μίρκα στάθηκε δίπλα στην πολυθρόνα. Ένιωθε κάτι να στέκεται στον λαιμό της, να την εμποδίζει να ανασάνει ελεύθερα. Όταν είδε το πρόσωπο του Αλέξη χαμογέλασε με μια γλυκιά ντροπή. Έγειρε το κεφάλι της πρώτα δεξιά και μετά αριστερά, σαν να ήθελε να βεβαιωθεί πως αυτό που έβλεπε ήταν η αλήθεια. Η δική τους αλήθεια.

Ιταλικό θαύμα είναι ο τίτλος ταινίας που εξελίσσεται στην Ιταλία. Σε χωριό χτισμένο στην κορυφή ενός απόκρημνου λόφου. Με ήρωα έναν ανέμελα κατεργάρικο νεαρό. Που βρίσκει την αγάπη, την ερωτική αγάπη, στο πιο απρόσμενο μέρος του χωριού.

26 bloggers συνεργαστήκαμε για τον στολισμό του δέντρου. Πήραμε από ένα γράμμα της αλφαβήτου, επιλέξαμε λέξη που αρχίζει με το γράμμα μας και που θέλουμε να δούμε να φωτίζει το 2021. Πώς σας φαίνεται;

Σήμερα κρεμάμε το 17ο στολίδι στο xmas δέντρο των bloggers. Ακολουθώντας τη σειρά των γραμμάτων της αλφαβήτου. Μία δημιουργική ιδέα της Μαρίνας. Το γράμμα μου είναι το «Ρ». Η λέξη που επιλέγω είναι «Ρομαντισμός».

Διαβάζοντας απόσπασμα από Το Σαλπάρισμα Του Καραβιού του Ν. Βρεττάκου, υπό τους ήχους της Θάλασσας του Σ. Σπανουδάκη, κλείνει ο μήνας γενεθλίων. Και ανοίγει ο κύκλος των διακοπών. Καλό καλοκαίρι! Ραντεβού τον Σεπτέμβρη..

Ιούλιος 2020, το blog μου σβήνει τo δεύτερο κεράκι γενεθλίων του. Παρέα με την ιστορία πίσω από τη διαχρονική μελωδία του Summertime. Της άριας που χρωματίζει την όπερα Porgy and Bess, προβληματίζει και επιβεβαιώνει πως διαφορετικές κουλτούρες μπορούν να δέσουν μεταξύ τους αρμονικά.

Σήμερα σας ζητώ να μου κάνετε παρέα σε μια επιστροφή διαφορετική από τις προτροπές της καθημερινότητας. Αντί της κανονικότητας, να επιλέξουμε την εναλλακτική της ανεμελιάς, που συντροφεύει ή οφείλει να συντροφεύει τα παιδικά μας χρόνια. Να αφήσουμε την φαντασία και το μεράκι για τη ζωή να έχουν τον πρώτο λόγο.

Επιστροφή σε μια κανονικότητα πιο οικεία, πιο κοντά σ’ αυτή που γνωρίζουμε χρόνια και που έχουμε συνηθίσει. Με ένα κείμενο με νοσταλγική διάθεση για εκείνο που μου είχε λείψει τις ημέρες της καραντίνας και θα ήθελα να κρατήσω στη μετά καραντίνας εποχή.

Σήμερα γράφω από καρδιάς. Αφήνω σκέψεις και συναισθήματα να μιλήσουν όσο πιο ελεύθερα μπορούν. Να φωτίσουν την ευάλωτη πλευρά του εαυτού. Να συμβαδίσουν με το νόημα του Πάσχα, της ανθρωπιάς και της σύνδεσης.

Με την αφορμή της παγκόσμιας ημέρας κατά του σχολικού εκφοβισμού (6 Μαρτίου), θυμάμαι προσωπικές εμπειρίες του σχολείου που θεωρούνται δύσκολες και μοιράζομαι το θετικό τους αποτέλεσμα.