Οι γείτονές μας, μας λένε πως είναι και αυτοί άνθρωποι. Έχουν διαφορετικές ρίζες μα παρόμοιο προσανατολισμό. Πορεύονται στη ζωή με όνειρα και ελπίδες, φόβους και προβληματισμούς, αγωνίες και ανησυχίες. Όπως όλοι οι άνθρωποι.

Μία σύντομη ιστορία γύρω από ένα θέμα που κουβαλά αδιαφορία και αγωνία μαζί. Όπως δημοσιεύεται στο 121 Λέξεις

Βλέπω τον χειμώνα μίας χαμένης παιδικότητας να παραχωρεί τη θέση του στην υπόσχεση της άνοιξης για ξεγνοιασιά κ’ ανεμελιά. Τον χειμώνα της απόγνωσης κ’ απελπισίας να παραχωρεί τη θέση του στην υπόσχεση της άνοιξης για εμπιστοσύνη κ’ κατανόηση.

Η φιλία είναι το κλειδί για το τέλος της ενδοσχολικής βίας. Για να μην νιώθει κανένα παιδί μόνο, στο σχολείο, και να μην γίνεται στόχος. Ένα άτομο μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Χαίρονται που στις κοινωνικές περιστάσεις έχουν μία ιστορία να διηγηθούν. Χωρίς να υπάρχει γλωσσικός περιορισμός. Και μπορούν και θέλουν να βλέπουν και τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων.

Ας δούμε πέντε βασικές προκλήσεις που συνήθως αντιμετωπίζει το παιδί της τρίτης κουλτούρας. Ας πούμε πως κουβεντιάζουμε μαζί του και μας λέει την ιστορία του, σε πρώτο πρόσωπο.

Άκουσα να λένε πως, οποιοσδήποτε άνθρωπος που βρίσκεται σε μία χώρα άλλη από αυτή που θεωρεί πατρίδα θα μπορούσε να νιώθει πρόσφυγας. Οι λόγοι, στην ιστορία που ακολουθεί

Παρατηρούμε με προσοχή όσα λέγονται και γίνονται στην ομάδα. Βγαίνουμε από το κουτί της συναισθηματικής απόστασης και διαβάζουμε τα συναισθήματα των άλλων.

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών και θυμάμαι τη συμμετοχή μου σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιμόρφωσης εκπαιδευτών ενηλίκων. Και μοιράζομαι μαζί σας μία εμπειρία.

Αν έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στα Βαλκάνια, θα έχεις βιώσει κάποια απώλεια σημαντική για σένα και για τους γύρω σου. Δύσκολη αίσθηση και αστείρευτη πηγή μάθησης.