Τι σημαίνει να είσαι μεταξύ δύο πολιτισμών

Γνωρίζοντας εμάς

Καλημέρα! Αυτό είναι το πρώτο μου άρθρο για το blog και για το 2018. Πώς νιώθω; Σαν ένα παιδί που μόλις έφθασε στην παιδική χαρά. Με διάθεση παιδιού, ξεκινώ να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα που μας φέρνουν πιο κοντά και μας βοηθάνε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα.

Είναι απόγευμα, πίνω καφεδάκι με μία νέα φίλη και την ακούω να με ρωτά αν είμαι «μισή και μισή» στην καταγωγή. Δεν βιάζομαι να απαντήσω. Θέλω πρώτα να καταλάβω τι σημαίνει να είναι κάποιος «μισός και μισός»… δηλαδή κάπου στη μέση. Πώς είναι να είσαι μεταξύ δύο πολιτισμών;

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως το «είναι» σου
είναι χωρισμένο σε δύο κομμάτια

Νιώθεις πως το ένα κομμάτι ανήκει στο «εδώ» και το άλλο στο «εκεί». Πού ακριβώς, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως το κάθε κομμάτι κουβαλά τη δική του ιστορία, τις δικές του επιθυμίες και αγωνίες, τις δικές του ανάγκες και ανησυχίες. Το «εδώ» έχει διαμορφωθεί με τον δικό του τρόπο, όπως και το «εκεί». Και εσύ, κάπου στη μέση, ξεκινάς να χτίσεις μία γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ τους.

Αναρωτιέσαι αν και εσύ μπορείς να αποκτήσεις την αίσθηση πως ανήκεις σε μία ομάδα. Μικρή ή μεγάλη, δεν παίζει ρόλο. Ξέρεις πως η αίσθηση αυτή θεωρείται βασική ανάγκη για κάθε άνθρωπο. Αν το «είναι» σου δεν κουμπώνει στο σύνολό του ούτε εδώ ούτε εκεί, μπορείς να αναπτύξεις μία ολοκληρωμένη αίσθηση του ανήκειν; Να γνωρίζεις πως θα χαίρεσαι όλα τα προνόμια και όχι τα μισά. Πως ακόμη και αν οι γύρω σου δεν μπορούν να σε καταλάβουν στο σύνολό σου, μπορούν να σε αποδεχθούν. Πως μπορείτε να διαφωνείτε ανοιχτά, να συμφιλιώνεστε και να συνεχίζετε να δημιουργείτε μαζί. Μου αρέσει η λέξη «δημιουργία».

Συνειδητοποιείς πως θα χρειαστεί να προσπαθήσεις λίγο 
περισσότερο προκειμένου να γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου

Υπάρχουν δύο ταυτότητες πολιτισμού στο σύνολό τους που προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία επαφής. Στην προσπάθεια αυτή, εμπειρίες του παρελθόντος αρχίζουν να διεκδικούν την προσοχή σου στο παρόν. Θα θελήσεις να καταλάβεις «πού» διαμορφώθηκαν και πώς έχουν επηρεάσει την πορεία σου προς τη γνώση. Δεν κρίνεις αρνητικά και δεν απορρίπτεις. Αυτό που σε ενδιαφέρει είναι η ισορροπία.

Ξέρεις πως για να σε καταλάβουν οι γύρω σου θα χρειαστεί να τους καταλάβεις πρώτα εσύ. Να αντιληφθείς την ανάγκη πίσω από τις ερωτήσεις για την καταγωγή σου, εδώ και εκεί. Ναι, και εκεί. Να θυμηθείς πως αυτό που συνήθως κεντρίζει την προσοχή είναι το διαφορετικό και όχι το όμοιο. Να καταλάβεις πως θα υπάρχουν φορές που το διαφορετικό θα είναι μη οικείο για κάποιους. Κάτι που θα παραξενεύει ή και θα φοβίζει.

Ο φόβος συνηθίζει να εμφανίζεται στο προσκήνιο 
με διαφορετικούς τρόπους

Ίσως να στεναχωρηθείς με κάτι που θα δεις. Ίσως τόσο βαθιά που να επιλέξεις τη σιωπή ως τρόπο έκφρασης. Μπορεί αυτή η επιλογή να θεωρείται μία ικανοποιητική λύση; Το σκέφτεσαι. Όχι όταν εκφράζει φόβο. Δεν είναι εύκολο, όμως με τη συζήτηση πετυχαίνεις περισσότερα. Ακούς και ακούγεσαι.

Τι σημαίνει, λοιπόν, να είσαι μεταξύ δύο πολιτισμών; Για μένα, σημαίνει πως μαθαίνεις να στέκεσαι με κατανόηση απέναντι στα κομμάτια που σε περιβάλλουν. Ακούς τον εαυτό σου και τους άλλους με προσοχή, παρατηρείς, σκέφτεσαι πολύ. Κάπου φοβάσαι, κάπου αμφιβάλλεις, κάπου κολλάς. Μετά επιλέγεις και προχωράς. Η επιλογή δεν έχει να κάνει με τα κομμάτια. Δεν επιλέγεις το ένα εις βάρος του άλλου. Έχει να κάνει με τη δράση, με το πώς θέλεις να πορεύεσαι στη ζωή. Επιλέγεις, λοιπόν, να πορεύεσαι με κατανόηση για τις προκλήσεις και τις χαρές της ζωής. Κάπου στη μέση, μεταξύ δύο πολιτισμών, βλέπεις καθαρά πως η επιλογή είναι ζωή.