
Τις ημέρες των γιορτών θέλουμε ανθρώπους που μας δημιουργούν ζεστά συναισθήματα και μας θυμίζουν πατρίδα
Γνωρίζοντας τους Άλλους
Καλημέρα! Πώς πάνε τα κέφια!! Άργησα αλλά τα κατάφερα, να μπω στο πνεύμα των εορτών. Και ακολουθώντας το παράδειγμα των τηλεοπτικών σταθμών (που αποφεύγω να βλέπω για να διατηρώ την ηρεμία μου), σας καλημερίζω με την «επανάληψη» ενός αγαπημένου μου κειμένου. Ακριβώς πριν έναν χρόνο, ανταλλάξαμε ευχές μέσα από το κείμενο αυτό. Όσοι/όσες δεν θα προλάβετε να σχολιάσετε φέτος, χωρίς στεναχώρια, να είμαστε καλά, θα το κάνετε του χρόνου!
Πώς ξεκινά το αγαπημένο μου κείμενο. Από καρδιάς…
Τις ημέρες των γιορτών το σπίτι φορά τα καλά του, να υποδεχθεί τη ζεστασιά, τη χαρά, την ανεμελιά. Την επιθυμία να νιώσουμε ξανά παιδιά. Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για όλους και για όλα.
Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά θα βρουν αρκετούς από εμάς να γιορτάζουμε στην πόλη μας, στο σπίτι μας, με συγγενείς και φίλους. Άλλοι μπορεί να οργανώσουμε μία εκδρομή, μία απόδραση από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Και κάποιοι μπορεί να γιορτάσουμε μόνοι, μακριά από την οικογένεια, μακριά από την πατρίδα. Η ιστορία που ακολουθεί, αφιερωμένη σε όσους βρίσκονται ή θα βρεθούν μακριά από τη θαλπωρή του σπιτιού, της οικογένειας, της πατρίδας.
Ιστορίες μπροστά στο τζάκι
Θυμάμαι την πρώτη φορά που γιόρτασα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο εξωτερικό. Λίγο η δουλειά, λίγο οι σπουδές, λίγο οι υποχρεώσεις, θα με κρατούσαν εκεί. Εκεί, θα καταλάβαινα πως τις ημέρες των γιορτών, η ανάγκη να είμαστε με άτομα ή και πράγματα που μας θυμίζουν πατρίδα γίνεται έντονη.
Ημέρες των γιορτών: Χριστούγεννα
Είναι Χριστούγεννα και μπαίνω σε ένα κατάστημα να χαζέψω τα είδη σπιτιού. Βλέπω μία πωλήτρια να μου χαμογελά από απόσταση. Είναι μία νέα γυναίκα με ένα φωτεινό χαμόγελο που δεν θυμίζει εκείνο το τυπικό χαμόγελο που συνοδεύει την ερώτηση: «Μπορώ να βοηθήσω»; Αναρωτιέμαι αν κάπου έχουμε συναντηθεί και μιλήσει, και με θυμήθηκε. Κάτι θυμήθηκε, όμως όχι εμένα.
Με πλησιάζει, με χαιρετά και καταλαβαίνω μόνο μία λέξη από την ερώτηση που μου κάνει σε μία γλώσσα διαφορετική από την τοπική. Κατάγεται από μία χώρα της Μεσογείου και για κάποιον λόγο, πίστεψε πως κατάγομαι από την ίδια χώρα. Μου λέει λίγα πράγματα για τη ζωή μακριά από την πατρίδα, την οικογένεια, το σπίτι. Χαίρεται την καθημερινότητά της, όμως της λείπει η επικοινωνία στη μητρική της γλώσσα. Τώρα στις γιορτές, ακόμη περισσότερο. Όταν με είδε, πίστεψε πως θα επικοινωνούσε στη γλώσσα της.
Μπορώ να καταλάβω πόσο μεγάλη χαρά θα της έδινε αυτή η επικοινωνία. Μπορώ να ακούσω πως όταν με είδε, θυμήθηκε κάτι από πατρίδα.
Ημέρες των γιορτών: Πρωτοχρονιά
Είναι Πρωτοχρονιά και είμαι προσκεκλημένη στη γιορτή της Ρωσόφωνης κοινότητας. Είναι μία δραστήρια κοινότητα που τιμά τις παραδόσεις και διατηρεί τη θαλπωρή της οικογένειας. Πολύς κόσμος, πολύ φαγητό, πολύς χορός. Από τις 10μμ και πάνω στην ώρα ανταλλάσσουμε ευχές για μία καλή και δημιουργική χρονιά. Σημασία έχει η ώρα στην πατρίδα και την βραδιά εκείνη, υπάρχουν πολλές πατρίδες να τιμήσουμε.
Κάποια στιγμή, μία γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας με πλησιάζει με μία πιατέλα γεμάτη γλυκά. Τα έχει φτιάξει η ίδια και κουβαλάνε το άρωμα της χώρας καταγωγής της. Μου λέει ποια είναι η πατρίδα της και με ρωτά αν κατάγομαι από μία γειτονική χώρα. Μου εξηγεί για ποιον λόγο πίστεψε πως είμαι από τη συγκεκριμένη χώρα. Όση ώρα συζητάμε, μπορώ να ακούσω την ανάγκη της να επικοινωνήσει με ένα άτομο που της θυμίζει κάτι από πατρίδα.

Albrecht Dürer
Η γλυκιά γεύση των γιορτών
Τις ημέρες των γιορτών θέλουμε να είμαστε με ανθρώπους που μας δημιουργούν ζεστά συναισθήματα και μας θυμίζουν πατρίδα. Όταν επικοινωνούμε στη μητρική μας γλώσσα είναι σαν να λέμε πως κάπου στον πλανήτη γη, έχουμε τον δικό μας χώρο. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, γεμάτος λάμψη και στολίδια. Και όταν μοιραζόμαστε ένα παραδοσιακό γλυκό της πατρίδας μας είναι σαν να μοιραζόμαστε ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μας εκεί.
Αυτό που ο καθένας μας θεωρεί πατρίδα πρέπει να αποτελεί κομμάτι της ύπαρξής μας. Όπου και να βρεθούμε, το κομμάτι αυτό το κουβαλάμε μαζί μας. Μπορεί να μην το βλέπουμε, όμως είναι εκεί και το νιώθουμε.
Μαζί με εικόνες από την πατρίδα τους, οι δύο κυρίες ίσως να έβλεπαν κάτι ακόμη στα μάτια μου: τη δική μου ανάγκη να έχω μία αίσθηση του σπιτιού, της οικογένειας, της πατρίδας. Εκεί, τις ημέρες των γιορτών. Όταν μου πρόσφεραν γλυκά, ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες, να μάθω πώς τα φτιάχνουν. Σαν να ήμουν στην κουζίνα του σπιτιού μου, έτοιμη να φτιάξω κάτι παραδοσιακό. Σαν να είχα τη συνταγή μπροστά μου, έτοιμη να τη μεταφράσω στα Ελληνικά, στη μητρική μου γλώσσα.
Όπου και να βρίσκομαι, αυτό νιώθω κάθε φορά που τσιμπώ ένα μελομακάρονο από την πιατέλα, πριν εμφανιστούν οι καλεσμένοι. Ή όταν κόβω την βασιλόπιτα σε μεγάλα κομμάτια, να έχω περισσότερες πιθανότητες να κερδίσω το φλουρί. Είπαμε, στις γιορτές γινόμαστε ξανά παιδιά!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!
Για τον βασικό πίνακα: A Winter Scene with Skaters near a Castle (1608/9), του Ολλανδού ζωγράφου Hendrick Avercamp. Όπως φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη στο Λονδίνο.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας. Αν το κείμενο είναι το κτίσμα του μπλογκοσπιτιού μου, τα σχόλια είναι η αυλή. Εδώ καθόμαστε στη σκιά, αναπαυτικά, και τα λέμε χαλαρά. Σας περιμένω λοιπόν στην αυλή.
Comments (12)
Anna Flo
13 Δεκεμβρίου 2020 at 21:27
Καλησπέρα Τζοάννα μου.
Ωραίο κείμενο το περσινό και προκαλεί μια μελαγχολία ότι πέρσι μπορούσαμε να ταξιδέψουμε, να προσκαλέσουμε και να προσκαλεστούμε, να επικοινωνήσουμε με άλλους όχι μέσω μαίιλ ή τηλεφώνου αλλά από κοντά. Να γευτούμε τα σπιτικά τους γλυκά και να ανταλλάξουμε ευχές καρδιάς.
Φέτος διαφορετικά αλλά θα συμφωνήσω ότι πατρίδα είναι κομμάτι της ύπαρξής μας. Και για όσους βρίσκονται μακριά από τις πατρίδες τους γίνεται πιο μεγάλη η έλλειψη τους και δυνατότεροι οι δεσμοί μαζί τους.
Εύχομαι αυτή η πανδύσκολη και εφιαλτική για πολλούς χρονιά να μην ξανάρθει και να γίνει μια θλιβερή ανάμνηση.
Καλές γιορτές εύχομαι με υγεία πάνω από όλα και με την σκέψη τη θετική ότι όλα θα περάσουν
Φιλιά πολλά
By Joanna IK
14 Δεκεμβρίου 2020 at 12:56
Καλημέρα Άννα
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Η νοσταλγία κουβαλά από μόνη της μια δόση θλίψης για όσα όμορφα βιώσαμε στο παρελθόν. Με τις παρούσες συνθήκες, στην πόρτα του σπιτιού μας βλέπουμε τη μελαγχολία για όσα δεν μπορούμε πλέον να βιώσουμε. Όμως τα ζεστά συναισθήματα που έχουμε νιώσει μπορούν να μας οδηγήσουν στις γιορτές και τη νέα χρονιά με ελπίδα.
Καλές γιορτές στην οικογένειά σου και σε εσένα, με υγεία και αισιοδοξία
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΤΑΡΟΚΟΙΛΗΣ
13 Δεκεμβρίου 2020 at 21:02
Σε καταλαβαίνω απόλυτα Τζοάννα μου! Όταν βρίσκεσαι μακριά απ’ την πατρίδα, όταν βρίσκεσαι ακόμα και μακριά απ’ τον τόπο σου. Σε μια ξένη πόλη. Εκεί νιώθεις έντονα τη μοναξιά και την απομόνωση. Εκεί έρχεται η νοσταλγία να σου χτυπήσει θορυβωδώς την πόρτα.
Καταλαβαίνω απόλυτα τι ένιωθες και ποια συναισθήματα ζούσες.
Μακάρι να είμαστε καλά, να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας, να περάσουμε όμορφες γιορτινές μέρες.
Στέλνω τις ευχές μου.
By Joanna IK
14 Δεκεμβρίου 2020 at 12:44
Καλημέρα Γιάννη
Αυτή είναι μια ζεστή ευχή, «να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας» και να περάσουμε όμορφα. Αν δεν μπορούμε κυριολεκτικά, ας το κάνουμε με άλλον τρόπο. Ας προσφέρουμε μια όμορφη κουβέντα, έναν όμορφο λόγο. Σαν μια ζεστή αγκαλιά. Γλυκιά σαν το άρωμα της ζεστής σοκολάτας.
Καλές, μαγικές γιορτές στην οικογένειά σου και σε εσένα
ainafets
12 Δεκεμβρίου 2020 at 11:35
Τι καλά να διαβάζεις τι έγραψες τέτοιες μέρες πέρσι και να διαπιστώνεις πως η φετινή δύσκολη κατάσταση δεν σου άλλαξε αυτό που ήταν και είναι στη καρδιά σου! <3
Τη ζεστασιά την αντλώ και η ίδια από την επι-κοινωνία μου με τους φίλους μου και αυτό όλο τον χρόνο, έτσι όταν έρχονται γιορτές είναι μια ακόμη ευκαιρία να ευχηθώ, χαρά, υγεία, καλή δύναμη και να στείλω την Αγάπη μου! <3
Έχουμε φαντασία γι αυτό ας ταξιδέψουμε νοερά στις μακρινές μας πατρίδες και να θυμηθούμε πως είναι στο χέρι μας πάντα να τις κρατάμε στη καρδιά μας! <3
ΑΦιλάκια Joanna μου και να έχεις φωτεινά και χαμογελαστά Χριστούγεννα! <3
By Joanna IK
12 Δεκεμβρίου 2020 at 20:18
Πολύ όμορφη εικόνα, και ζεστό συναίσθημα, να εκτιμάμε κάθε στιγμή που ο χρόνος μας προσφέρει για ανταλλαγή ευχών και μοίρασμα αγάπης.
Και να ακουμπάμε στην φαντασία, να την αφήνουμε να μας ταξιδεύει εκεί που νιώθουμε θαλπωρή. Σαν να μας κάνει μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά.
Αντεύχομαι φωτεινά, χαμογελαστά, Μαγικά Χριστούγεννα 🙂
Σμαραγδάκη Ρούλα
26 Δεκεμβρίου 2019 at 00:30
Αυτο που εβαλες το χαμογελακι πως το εβαλες; χα..χα..μια χαρα νομιζω οτι τα καταφερες..!! ?
μπορεις να κανεις και αντιγραφη επικόλληση επανω στις φατσουλες και να τις βαλεις στο σχολιο που γραφεις.. οπως..εκανα εδω…?✨…απλα αλλιως εχεις πολλες επιλογες σε φατσουλες..Χρονια σου πολλλα με αγαπη…………. ???
By Joanna Kats
28 Δεκεμβρίου 2019 at 12:10
Χρόνια μας πολλά
Κάνω το καλύτερο που μπορώ με αυτό που γνωρίζω καλά 🙂
Ώστε αντιγραφή και επικόλληση, μου αρέσει. Το 2020 προβλέπεται να είναι γεμάτο από όμορφες φατσούλες!
ainafets
21 Δεκεμβρίου 2019 at 21:05
Έχουμε ξανακουβεντιάσει το θέμα «πατρίδα» πιο παλιά τον Οκτώβρη και σου είχα γράψει, πως έχοντας τρεις υπηκοότητες, άρα και τρεις χώρες που με αφορούν, νιώθω at home, όπου βρεθώ και την ζεστασιά τα άτομα γύρω μου, είναι που μου την δημιουργούν! 😉
Έτσι για μένα, την πατρίδα την κουβαλώ μες την καρδιά μου, όπως το σαλιγκάρι!
Καλές γιορτές να έχουμε όπως και όπου τις νιώθει κανείς!
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3
By Joanna Kats
22 Δεκεμβρίου 2019 at 10:51
Νομίζω πως αυτή είναι η ομορφιά της καθημερινότητας. Η χαρά της θαλπωρής των ιδιαίτερων σχέσεων, των ανθρώπων που δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στην καθημερινότητα μας. Και ίσως τότε να μπορούμε να νιώθουμε την κάθε μέρα σαν γιορτή. Και πως όπου κι αν βρεθούμε, μαζί τους, θα είναι σαν στο σπίτι μας.
Σε πιο προσωπικό τόνο, υπάρχουν κάποια ερωτήματα που περιμένουν να τους δώσω απάντηση. Θα το κάνω στις γιορτές.
Καλή χρονιά, σε σένα και στην οικογένεια σου!!! 🙂
Σμαραγδάκη Ρούλα
21 Δεκεμβρίου 2019 at 19:15
Ποσο μου θυμησες με αυτη σου την αναρτηση και την δικη μου πατριδα την Θεσσαλονικη .. οταν ήμουν εκτος Ελλαδος πριν αμνημονευτων χρόνων….και την νοσταλγια εκεινων των γιορτινων ημερων… ομως οποια γλωσσα και να μιλας τα συναισθηματα είναι παντου στο κοσμο τα ιδια ..απο οτι διαβασα … τωρα ειμαι ερωτικη μεταναστρια του εσωτερικού..
Τζοάννα μου να εισαι καλα ..να περασεις ομορφες γιορτες με οσους αγαπας κοντα σου…Καλα Χριστουγεννα με αγαπη παντου!!?✨
By Joanna Kats
22 Δεκεμβρίου 2019 at 10:42
Να ένας ωραίος λόγος, να είναι κάποιος μετανάστης. Να έχει τη δύναμη να ακολουθεί την καρδιά του και να ακούει το συναίσθημα του.
Μεγάλη αλήθεια, «τα συναισθήματα είναι παντού στον κόσμο τα ίδια». Κι ας υπάρχουν κάποιες φορές που το ξεχνάμε και το θυμόμαστε σε πιο δύσκολες καταστάσεις.
Κλείνω τη χρονιά με μια πιο προσωπική ευχή: ο έρωτας να παραμένει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Και τις ημέρες των γιορτών, να ζεσταίνει τις ψυχές όλων των ανθρώπων.
Καλή χρονιά, σε σένα και στην οικογένεια σου!!! 🙂 (ακόμη να το βρω με τα emoticon)
Comments are closed.