Μπροστά στο κουτί της Πανδώρας
Γνωρίζοντας Εμάς
Στέκομαι μπροστά στην Πανδώρα, ντυμένη στα χρώματα του Odilon Redon. Σαν να μου ψιθυρίζει κάτι. Να πάρω το κλειδί, να ανοίξω το κουτί. Θα βρω λέει απαντήσεις σε ερωτήσεις του χθες και του σήμερα. Στο κλειδωμένο κουτί υπάρχουν όλα εκείνα που κατά καιρούς μας δυσκολεύουν και τα κρατάμε κρυμμένα. Το περιεχόμενο για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό. Κοινή είναι η αγωνία για το μετά. Μετά το άνοιγμα. Όσα κάπως μας βαραίνουν, μας απογοητεύουν, μας φθείρουν, είναι στο κουτί. Κομμάτια που όταν μετακινούνται άθελά μας, ζητούν την προσοχή μας. Ζητούν να απελευθερωθούν.
Και μετά;
Γιατί το νιώθω δύσκολο; Να ανοίξω το κουτί. Να αντικρίσω τα κομμάτια. Να τα κρατήσω στα χέρια μου. Θα μπορέσω να τους δώσω το χρώμα που θέλω να έχουν;
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας. Αν το κείμενο είναι το κτίσμα του μπλογκοσπιτιού μου, τα σχόλια είναι η αυλή. Εδώ καθόμαστε στη σκιά, αναπαυτικά, και τα λέμε χαλαρά. Σας περιμένω λοιπόν στην αυλή.
Comments (8)
ainafets
1 Μαρτίου 2021 at 13:10
Καλημέρα Joanna μου, σ’ ευχαριστώ που μου θύμισες τον μύθο του κουτιού που βασικά δεν θυμόμουνα καλά, έτσι αντιγράφω το «συμπέρασμα» που είναι το σήμερα όλης της ανθρωπότητας!
«Τελικά η σημερινή πραγματικότητα δεν απέχει και πολύ από αυτο τον μύθο. Η Γη μας χάρισε απλόχερα τα πάντα και εμείς ανοίξαμε »το κουτί της Πανδώρας» και αρχίσαμε να καταστρέφουμε μέρα με τη μέρα ότι πολύτιμο και αγνό βρίσκουμε μπροστά μας. Τη φύση, τα ζώα, τους ανθρώπους, την αξιοπρέπεια μας..
Άλλος ήταν ο σκοπός μας και άλλον έχουμε αναγάγει πια σε απώτερο στόχο μας.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτό που μας μένει ακόμα είναι η ελπίδα…»
Καλό μας μήνα!
ΑΦιλάκια προσεχτικά και με επίγνωση των κινδύνων που ελλοχεύουν!
http://e-mythologia.blogspot.com/p/blog-page_26.html
By Joanna IK
1 Μαρτίου 2021 at 23:14
Πολύ, πολύ καλησπέρα
Πώς ξεκινάμε τον μήνα Μάρτιο; Με τη δήλωση, την φράση, πως «αυτό που μας μένει ακόμα είναι η ελπίδα..»
Φιλιά από απόσταση, γεμάτα ελπίδα..
ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ
28 Φεβρουαρίου 2021 at 18:54
Μετά από κάθε πανδημία και έχουν περάσει τόσες από το κόσμο, εκτός από τους καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, γιατί πανδημία είναι και πόλεμος Τζοαννα μου έχουν ανοιχτεί πολλά κουτιά της Πανδώρας.. γκρίζα και άραχνα…
Και πάντα μετά έρχεται η ώρα της περισυλλογής για το τι προκάλεσε το άνοιγμα αυτό και ο άνθρωπος απο την φύση του να επιβιώνει και να αγωνίζεται ξαναφτιάχνει από το μηδέν τα χρώματα που θέλει να βλέπει από εδώ και πέρα.. !!
Να είσαι καλά και να είσαι σίγουρη ότι θα κρατήσεις στα χέρια σου τα δικά σου χρώματα που θα κάνουν την ζωή σου καλύτερη.. προσπάθεια θέλει και αγάπη για ότι κάνεις καλο σου βραδυ!!
By Joanna IK
28 Φεβρουαρίου 2021 at 21:45
Καλησπέρα Ρούλα
Πάντα χαίρομαι να διαβάζω κείμενα και σχόλιά σου. Οποιο κι αν είναι το θέμα, αυτά που μοιράζεσαι, τα διαπερνά η αισιοδοξία. Είναι σαν να προβάλει ένα χαμόγελο μέσα από τις λέξεις και τις φράσεις.
Ναι, η πανδημία είναι ένας πόλεμος. Πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.. Είναι ενδιαφέρον που η δεκαετία του ’50, μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, θεωρείται από τις πιο δημιουργικές της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας. Για να δούμε
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΤΑΡΟΚΟΙΛΗΣ
28 Φεβρουαρίου 2021 at 17:06
Τζοάννα μου καλησπέρα σου,
Για τον καθένα μας πιστεύω, υπάρχει ένα κουτί της «Πανδώρας». Ένας χώρος απρόσιτος, άβατος, μυστικός και μυστηριακός. Μέσα εκεί κατοικοεδρεύουν διάφορα «κομμάτια» μας. Σκέψεις, βιώματα, μνήμες, προσδοκίες, όνειρα, εμπειρίες, απωθημένα, ανεκπλήρωτα, χαρές, λύπες.
Πολλές φορές το κουτί προσπαθεί να «ανοίξει» και αυτά που κρύβονται μέσα να διεκδικήσουν την άνοδό τους στον εξωτερικό κόσμο. Άλλες φορές είμαστε εμείς που στεκόμαστε με το κλειδί στο χέρι και αναρωτιόμαστε αν πρέπει ή όχι να ανοίξουμε την καταπακτή.
Σε κάθε περίπτωση αυτός ο χώρος θα παραμείνει για πάντα με το δικό του στίγμα και μυστήριο.
Να στείλω την καλησπέρα μου καλή μου φίλη και να σου ευχηθώ όμορφη βδομάδα. Φιλιά.
By Joanna IK
28 Φεβρουαρίου 2021 at 21:38
Καλησπέρα Γιάννη
Βέβαια, για τον καθένα μας υπάρχει ένα κουτί με το δικό του βάρος. Και ο καθένας μας καλείται κάποια στιγμή στη ζωή του να αποφασίσει αν και πώς θα ανοίξει το κουτί.
Χμ, τι κάνουμε με τα ερωτήματα που μας βαραίνουν, πώς αποφασίζουμε για κάτι που υπάρχει, που είναι εκεί, χωρίς να μπορούμε να το προσδιορίσουμε ή να το αγγίξουμε;
Καλή μας εβδομάδα
Anna
28 Φεβρουαρίου 2021 at 13:51
Το κουτί της Πανδώρας; Τρομαχτικό λίγο αν σκεφθείς τι τραβάμε από τότε που άνοιξε!!
Το δικό μας κουτί λοιπόν, τι να χει; Φόβους, πίκρες, άγχη, κακές στιγμές του παρελθόντος, όνειρα μη πραγματοποιήσιμα, ερωτήματα αναπάντητα;
Δεν ξέρω, μου έρχεται να πετάξω μακριά το κλειδί.
Αν ανοίγεις τέτοια κουτιά της Πανδώρας πρέπει να είσαι έτοιμη για όλα.
Αν έχει παρελθοντικές άσχημες αναμνήσεις αστο εκεί που κάθεται και πέτα το κλειδί.
Αν έχει απραγματοποίητα όνειρα σκέψου ποια θα είναι αυτά, μπορεί πλέον να είναι αργά αρα γιατί να βασανιζόμαστε;
Φόβοι; Τους κουβαλάμε και σήμερα αν δεν τους νικήσαμε
Πίκρες; Δεν διορθώνεται κάτι σήμερα από το χθες πιστεύω
Οπότε πέτα το κλειδί και άσε το κουτί ως έχει
Τα φιλιά μου
By Joanna IK
28 Φεβρουαρίου 2021 at 21:32
Καλησπέρα Άννα
Πολύ ενδιαφέρων ο προβληματισμός που μοιράζεσαι μαζί μας, με τα ερωτήματα τροφή για βαθύτερη σκέψη.
Προσπαθω να θυμηθώ τι έκανε την Πανδώρα να ανοίξει το κουτί. Την είχαν προειδοποιήσει, για το τι θα συμβεί αν το ανοίξει. Κι όμως, το άνοιξε. Η ελπίδα λένε ήταν κάτω-κάτω. Άραγε να έχει κολλήσει εκεί ή να προσπαθεί δειλά να βγει στο φως του ήλιου; Για να δούμε…
Comments are closed.