Blog post

Μπροστά στο θαύμα της αλήθειας

16 Ιανουαρίου 2021By Joanna IK

Γνωρίζοντας Εμάς

Κατηφόρισε βιαστικά το στενό δρομάκι που οδηγούσε στην αλάνα, εκεί που είχε αφήσει το αυτοκίνητο για να πάει στον γιατρό. Οι πρώτες στάλες της απογευματινής βροχής δημιουργούσαν τις δικές τους μικρές και ατίθασες παρέες στο δρομάκι. Ούτε που πρόσεξε τις λακκούβες με νερό. Δεν την ένοιαζε που τα καστόρινα παπούτσια της είχαν χλωμιάσει. Η σκέψη της ήταν αλλού, στα λόγια του γιατρού. Το κεφάλι σκυφτό, λες και ήθελε κάποιον να αποφύγει, να μην τη δει. Όντως, ήθελε να αποφύγει την αλήθεια.

Ο ουρανός ήταν πλέον σκοτεινός, όπως και το πρόσωπό της. «Μα πώς γίνεται,» μουρμούρισε θυμωμένα. «Ή έκανε λάθος ή δεν ξέρει τι του γίνεται», έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό της ανασηκώνοντας το αριστερό της φρύδι. Έτσι συνήθιζε να εκδηλώνει τον θυμό της. Είχε μόλις ακούσει κάτι που την τάραξε πολύ. Κάτι που είχε απωθήσει καιρό από το μυαλό της. Στο γραφείο του γιατρού ένιωσε πως η γη είχε ανοίξει να την καταπιεί. Πάγωσε. Ο γιατρός της είπε καθαρά πως οι λόγοι δεν ήταν ιατρικοί. Η φυσική υγεία, εξαιρετική. Το πρόβλημα ίσως να ήταν αλλού. Ίσως για ψυχολογικούς λόγους να μην μπορούσε να κάνει παιδί.

Μπροστά στην πόρτα του αυτοκινήτου, κοντοστάθηκε να πάρει μια βαθιά ανάσα. Έβγαλε το κλειδί από την τσάντα και το κράτησε σφιχτά στην παλάμη της, σαν να προσπαθούσε από κάπου να κρατηθεί, λες και αυτό ήταν το στήριγμά της. Το βλέμμα της έψαχνε παρηγοριά γέρνοντας το κεφάλι αριστερά, στο μέρος της καρδιάς. Ήθελε να ακούσει πως είχε κάποιο άλυτο ιατρικό πρόβλημα και γι’ αυτό δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Ήθελε μία δικαιολογία. Πώς θα μπορούσε να πει στον άντρα της την αλήθεια. Θα έπρεπε να του αποκαλύψει την πληγή που παρέμενε ανοιχτή μέσα της όταν η ίδια αρνούνταν να τη δει. Όχι, όχι, όχι.

«Τι κουδούνισμα είναι αυτό,» αναρωτήθηκε. Ήταν ο ήχος του κινητού. Ταραγμένη, πέταξε το κλειδί κάτω και έβγαλε νευρικά το κινητό από την τσάντα να δει ποιος είναι, μήπως μπορεί να τον αποφύγει, να μην μιλήσει. Δεν χρειάστηκε να το κάνει. Ήταν ένα μήνυμα με θέμα, ευχές για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Με συνημμένο αρχείο. Έτοιμη να διαγράψει το μήνυμα, κάτι της είπε να ανοίξει το αρχείο. Ήταν μια αυτοσχέδια κάρτα. Ένας ωραίος τρόπος να δείχνεις σε κάποιον πως τον σκέφτεσαι. Ωραία και τα λόγια που συνόδευαν μία ιδιαίτερη εικόνα. Ακούμπησε την πλάτη της στην πόρτα του οδηγού και μεγέθυνε την εικόνα, να τη δει καλύτερα. Ένιωσε δέος.  

Μπροστά στην εικόνα

Το βλέμμα της χάιδευε την εικόνα απαλά. Σαν να άνοιγε ένα παράθυρο στην ψυχή της. Στο κέντρο έβλεπε να απεικονίζεται η Παναγία με το θείο βρέφος. Στα δεξιά αγγέλους με τη μορφή χαμογελαστού και λαμπερού παιδιού. Στα αριστερά τους μάγους με επιβλητική και διακριτική μορφή. Ήταν εκεί για ένα χαρμόσυνο γεγονός. Το θείο βρέφος και την αγάπη για τους ανθρώπους.

Δάκρυσε. Ήταν δάκρυα θλίψης, για όσα δεν έζησε και όσα φοβότανε να ζήσει. Έβλεπε τον εαυτό της ως μία φοβισμένη γυναίκα που υπήρχε αλλά δεν ζούσε. Στο πρόσωπο της Παναγίας έβλεπε μία γυναίκα με πίστη, κουράγιο και τόλμη. Είχε την τόλμη να φέρει στη γη το θείο βρέφος. Στο πρόσωπο των αγγέλων-παιδιών έβλεπε αυτό που είχε στερηθεί και πίστευε βαθιά μέσα της πως δεν θα μπορούσε να το προσφέρει σε άλλους – σε ένα παιδί. Στο πρόσωπο των μάγων έβλεπε μία ανθρώπινη ψυχή με σταθερότητα και σοφία και στωικότητα. Τα δώρα που κουβαλούσαν. Άραγε η ίδια είχε ποτέ λάβει δώρα σαν αυτά;

Ένιωσε πως όφειλε να είναι ειλικρινής με τον εαυτό της. Ήταν πληγωμένη και φοβισμένη, πώς θα έκανε παιδί. Ίσως όμως η πληγή αυτή να ήταν μία κουβέρτα που κάλυπτε μία βαθύτερη αλήθεια και έναν λόγο καθόλου δραματικό. Όφειλε να είναι ειλικρινής και με τον σύντροφό της – τον συνοδοιπόρο της. Θα το τολμούσε; Να ήταν αυτή η ευχή της για τις γιορτές;

Γιορτές, ώρα των δώρων. Ίσως τα δώρα της σταθερότητας, της σοφίας και της στωικότητας να τα έδινε στη σχέση με τον άντρα της. Μία ανα-γέννηση. Μία νέα αρχή. Ίσως το μοίρασμα της αλήθειας να χάριζε χαρά και λάμψη στη ζωή. Πήρε μία ακόμη βαθιά ανάσα. Πρόσεξε πως το κλειδί του αυτοκινήτου ήταν ακόμη στο χώμα. Χαμογέλασε.

Για την ιστορία

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6, το δημιουργικό παιδί της Μαίρης με τη γήινη ματιά, που γεννήθηκε πριν ακριβώς τρία χρόνια, Γενάρη του 2018.

Την φωτογραφία – ζωγραφιά μαζί με τη λέξη «ευχή», την παρέλαβα από την φίλη Ρούλα που κατοικεί δημιουργικά στη σμαραγδένια γειτονιά.

Με τη σειρά μου, παραδίδω στην Μαρίνα μας και το e-periodiko την φωτογραφία – ζωγραφιά που ακολουθεί μαζί με τη λέξη «επιθυμία».

Αυτό είναι το «Chop Suey» του Edward Hopper (1929)
Πηγή: www.lifo.gr

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας. Αν το κείμενο είναι το κτίσμα του μπλογκοσπιτιού μου, τα σχόλια είναι η αυλή. Εδώ καθόμαστε στη σκιά, αναπαυτικά, και τα λέμε χαλαρά. Σας περιμένω λοιπόν στην αυλή.

Comments (22)

  • ainafets

    17 Ιανουαρίου 2021 at 13:02

    Πόσες φορές Joanna μου, δεν έχουμε βρεθεί και οι ίδιοι μπροστά σε παρόμοια διλήμματα σαν αυτά που βασάνισαν την ηρωίδα σου και πόσο ανακουφιστικό να ανακαλύπτουμε πως η ζωή πολλές φορές μας φέρνει την λύση!
    Αυτό που εμείς ονομάζουμε «σύμπτωση» δεν είναι πάντα γιατί πιστεύω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο!
    Είναι υπέροχο πώς αυτά τα «παιχνίδια- δρώμενα» μπορούν να αναδείξουν παρόμοια κείμενα- διαμαντάκια!
    Περιμένω ανυπόμονα να δω τι θα μας δώσει η φωτογραφία που άφησες!

    ΑΦιλάκια αληθινά και καρδιάς!

    1. By Joanna IK

      17 Ιανουαρίου 2021 at 18:13

      Καλησπέρα Αιναφετς
      Κάθε φορά που διαβάζω σχόλιό σου, χαμογελώ γλυκά. Τα σχόλιά σου, όπως και οι αναρτήσεις σου, μιλούν απευθείας στην ψυχή μου αφήνοντας μια γλυκιά γεύση.
      Τι θα βάλω στην παστέλ μου τσάντα; «Η ζωή πολλές φορές μας φέρνει την λύση»
      Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ

  • Ελένη Φλογερά

    17 Ιανουαρίου 2021 at 10:56

    Καλημέρα Joanna
    Εξαιρετική η ιστορία της ηρωίδας σου. Η αλήθεια που βίωσε την έκανε να χάσει την γη κάτω από τα πόδια της. Από την άλλη η θωριά της εικόνας της έδωσε δύναμη και την έκανε να μοιραστεί την αλήθεια και αυτή η αλήθεια θα της έδινε την χαρά της αναγέννησης.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    1. By Joanna IK

      17 Ιανουαρίου 2021 at 18:03

      Καλημέρα Ελένη
      Σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που απόλαυσες και τη δική μου ιστορία.
      Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ

  • ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ

    16 Ιανουαρίου 2021 at 20:21

    Πόσο χαίρομαι Τζοαννα μου που ο πίνακας αυτός του … Fritz von Uhde, Η Άγια Νύχτα. 1888-89. Πινακοθήκη Νέων Ζωγράφων στη Δρέσδη….(ξέρω ότι αγαπάς την ζωγραφική) σε ενέπνευσε να γράψεις μια εξαιρετική ιστορία με τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα, που πήγαν από τον πόνο και την θλίψη στην ελπίδα και στο χαμόγελο της προσμονής.
    Μια ευχή και μια εικόνα ήταν αρκετή να νιώσουμε όλα τα συναισθήματα που βίωσε η ηρωίδα σου !!
    Πάντα η γραφή σου έχει ουσία και ποιότητα.
    Μπορεί να πέρασαν οι γιορτές αλλά οι ευχές μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα όποτε και να έρθουν ε.. Τζοάννα μου;
    Η εικόνα-ζωγραφιά όπως και η λέξη που παραδίνεις στην Μαρίνα μας πιστεύω πως θα μας δώσει υπέροχα, στην συνέχεια της σκυτάλης μας.
    Να είσαι καλά να περνας όμορφα στο χιονισμένο τοπίο σου! καλή Κυριακή!
    Υ.Γ Είδα ότι και σε προηγούμενη σκυτάλη ότι πάλι εγώ σου είχα δώσει εικόνα.. τυχαίο;?

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 21:51

      Όχι, Ρούλα, τίποτα δεν είναι τυχαίο ?
      Την βρήκα την πρώτη εικόνα που μου έδωσες. Δεκέμβρης 2019. Η πρώτη μου συμμετοχή στη Σκυτάλη. Μου είπες ‘καλημέρα’ με έργο του Κλοντ Μονέ. Κατάλαβες πόσο μου αρέσει ο Ιμπρεσιονισμός. Μόλις συνειδητοποίησα πως αυτή ειναι η τρίτη συμμετοχή μου. Δεν είμαι τζουνιοράκι πλέον.
      Η εικόνα που μου έδωσες φέτος, πολύ ξεχωριστή. Με έκανε να βγω από «το κουτί μου». Να αποδεχθώ την ύπαρξη αντικρουόμενων συναισθημάτων μπροστά σε ένα γεγονός. Να γραψω κάτι σχετικό. Σ’ ευχαριστώ πολύ-πολύ.
      Αύριο, λένε, θα βγει ήλιος ζεστούλης. Για να δούμε

  • ΜΑΡΙΑ ΠΛΑΤΑΚΗ

    16 Ιανουαρίου 2021 at 20:16

    Τζοάννα συγκινητική η ιστορία σου. Δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει μια εικόνα θρησκευτικού περιεχομένου και πως μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα μιας ζωής.
    Περιγράφεις πολύ όμορφα τα συναισθήματα της ηρωίδας σου .
    Μπράβο Καλή συνέχεια.

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 21:40

      Μαρία, καλησπέρα και καλή χρονιά. Πώς μπήκε το 2021;
      Χαίρομαι που σου άρεσε και η δική μου ιστορία.
      Πάμε για τη συνέχεια της Σκυτάλης

  • Κλαυδία Μάμαλη

    16 Ιανουαρίου 2021 at 19:37

    Γεμάτη εικόνες και συναισθήματα η ιστορία σου εμπνευσμένη από την εικόνα της Γέννησης μας μετέφερε αυτούσια την συντριβή και την απελπισία της ηρωίδας σου ,γιά να μας αναστρέψει όλη την στενοχώρια με το φως της ελπίδας που ανακάλυψε και η ίδια με την κάρτα δώρο !!! Η σκυτάλη μας πλουτίστηκε με την όμορφη ιστορία σου, βαθειά αθρώπινη και πολλάκις βιωμένη από γυναίκες σε όλον τον πλανήτη….Ομορφη η εικόνα και η λέξη που επέλεξες γιά την Μαρίνα μας. Καλό, χουχουλιάρικο Σ/Κ

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 21:15

      Κλαυδία, καλησπέρα και καλή χρονιά – οι ευχές πάντα καλοδεχούμενες
      Σ’ ευχαριστώ για το γλυκό σχόλιο. Είναι γλυκός ο ήχος της περιγραφής σου.
      Ο αέρας φυσά με δύναμη. Για να δούμε τι θα φέρει στην Μαρίνα

  • ΜΑΙΡΗ

    16 Ιανουαρίου 2021 at 19:18

    Καταρχήν να πω πως αλήθεια είναι στις 31/1/18 πριν τρία χρόνια γεννήθηκε η ιδέα της Σκυτάλης μας. Σωστά και έχει γενέθλια που τα θυμήθηκες εσύ κορίτσι μου και όχι εγώ! Εύχομαι να το χαιρόμαστε το παιχνίδι μας για πολύ ακόμα και όλοι μαζί!
    Κατά δεύτερον συμμερίστηκα διαβάζοντας όλη την καταιγίδα συναισθημάτων που ένοιωσε η ηρωίδα σου με το πόρισμα του γιατρού. Υπέροχα δοσμένη η ιστορία τόσο πολύ όμορφη που στο τέλος με έπιασε η αγωνία για το τί έγινε και τι συνέβαινε πραγματικά! Τι ωραία που της έδωσε δύναμη και ελπίδα η γέννηση του Θείου βρέφους και η εικόνα της Παναγίας! Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή και ελπίζω να είσαι καλά τώρα! Πάντα μου αρέσει η γραφή σου και το ξέρεις! Ελπίζω να εδραιωθεί και το νέο δρώμενο και να το αγαπήσετε κι αυτό!
    Η εικόνα για τη Μαρίνα πολύ όμορφη και η λέξη επίσης! Πολλά φιλιά καλή συνέχεια!

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 20:06

      Μαίρη, τα ωραία δεν ξεχνιούνται. Είναι ένα δρώμενο που μας φέρνει πιο κοντά, εδώ στην μπλογκογειτονιά – μαθαίνουμε τα ενδιαφέροντα των φίλων που συμμετέχουν στη Σκυτάλη, ποιες ζωγραφιές αρέσουν, ποιες μουσικές, ποιες οι επιθυμίες, ποιοι οι προβληματισμοί. Είναι και που περιμένω πάρτυ γενεθλίων, διαδικτυακό, να κόψουμε τούρτα.
      Με τιμά το σχόλιό σου. Και ναι, είμαι καλύτερα. Και εννοείται πως θα τιμήσουμε το νέο δρώμενο. Και αυτό Γενάρη ξεκινά, για να πάει καλά η χρονιά – ωραία.
      Ελπίζω η Μαρίνα να χαρεί με την εικόνα που επέλεξα

  • Μαρία Κανελλάκη

    16 Ιανουαρίου 2021 at 17:43

    Υπέροχος ο συνειρμός και η ιστορία σου Τζοάννα, πάνω στον καμβά του εξαιρετικού πίνακα που παρέλαβες απ’ την Ρούλα μας. Περιγράφεις γνώριμα συναισθήματα που κάθε γυναίκα τα έχει βιώσει στη ζωή της. Εκπληκτικός κι ο πίνακας του Hopper, μου αρέσει πολύ αυτός ο ζωγράφος!
    Καλή χρονιά να έχεις και συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 19:53

      Καλησπέρα Μαρία
      Σ’ ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο, και τα συγχαρητήρια.
      Να έχουμε μία δημιουργική χρονιά, με όμορφες δράσεις και όμορφες ιστορίες

  • ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΤΑΡΟΚΟΙΛΗΣ

    16 Ιανουαρίου 2021 at 14:51

    «Οι πρώτες στάλες της απογευματινής βροχής δημιουργούσαν τις δικές τους μικρές και ατίθασες παρέες στο δρομάκι…»
    Με το …καλημέρα μια υπέροχη παρομοίωση και εικόνα!
    Και η συνέχεια έρχεται όμορφη, ανθρώπινη και γεμάτη συναισθήματα.
    Η είδηση για τη μητρότητα, το σοκ. Δίνεις με πολύ όμορφο τρόπο την αντίδραση της νεαρής γυναίκας και την επίδραση που είχε πάνω της το γεγονός.
    Και μετά ένα φως. Η κάρτα, το δώρο. Και στη συνέχεια οι σκέψεις. Μέσα στο κλίμα των Χριστουγέννων έρχεται η ελπίδα, η πίστη, ο σύντροφός .
    Και συντελείται το θαύμα της αλήθειας. Μια αγάπη που πρέπει να στηριχτεί, να οχυρωθεί, να περιφρουρηθεί.

    Τζοάννα μου, η γραφή σου είναι πάντα βελούδινη. Σαν χάδι πάνω σε κάθε σου αναγνώστη. Πολύ όμορφο αφήγημα, προσεγμένο, λεπτό, ανθρώπινο, συναισθηματικό. Βγαλμένο από στιγμές της απλής ζωής, των φόβων μας και των ελπίδων μας.
    Σε ευχαριστούμε καλή μας φίλη για το στολίδι σου στον κύκλο αυτή της «σκυτάλης».

    Όσο για την εικόνα σου, ιδιαίτερη, από αυτές που όμορφα διαλέγεις για τους φίλους που ακολουθούν, για τη Μαρίνα μας εν προκειμένω.
    Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου.

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 19:48

      Γιάννη, σ’ ευχαριστώ πολύ που παρά το βαρύ πένθος, μπόρεσες να περάσεις από την αυλή μου, να αφήσεις σχόλιο. Το εκτιμώ πολύ.
      Οπως εκτιμώ και τα ενθαρρυντικά λόγια σου. Που περιγράφεις το νόημα της ιστορίας. Που μοιράζεσαι σκέψεις και συναισθήματα. Με ενθαρρύνει να βλέπω μέσα μου για την αλήθεια μου. Και μετά να μην φοβάμαι να τη μοιράζομαι – με τον τρόπο μου.
      Να έχουμε ένα ζεστό μέσα μας Σ/Κ

  • ΑΧΤΙΔΑ

    16 Ιανουαρίου 2021 at 14:36

    Τι όμορφη τρυφερή ιστορία μας έδωσες. Ξέρεις..στα 19 μου έκανα επέμβαση αφαίρεσης κύστεων στις ωοθήκες, μου είπαν τότε λως ίσως δεν κάνω παιδί, 4 χρόνια μετά είχα δυο , η Παναγία που έταξα και βάπτισα στη Τήνο μου είπε στο όνειρο μου ότι θα έχω δύο ίδια από αυτην..Εκανα δύο κοριτσάκια με διαφορά 1 χρόνου γεννημένα την ίδια μέρα..13 Μαΐου. Η ιστορία σου έχει κοινά με μένα.

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 19:40

      Διαβάζω ένα υπέροχο θαύμα στο σχόλιό σου. Πώς η ευχή έγινε πραγματικότητα και έφερες στον κόσμο δύο κοριτσάκια, την ίδια ημέρα (!), με διαφορά ενός έτους. Συγκινητικό.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες το δικό σου θαύμα. Χαίρομαι που η ιστορία μου σου μίλησε με όμορφο τρόπο.
      Σαν να φύσηξε Βαρδάρης σήμερα..

  • Anna Flo

    16 Ιανουαρίου 2021 at 14:32

    Καλησπερίζω την κάτασπρη πόλη . Υπέροχο θέαμα ε; Αχ και να μουν εκεί πάνω!! Εδώ μόνο χιονόνερο, λασπουριά και κρύο.
    Η συμμετοχή σου τώρα! Πανέμορφη η ερμηνεία της εικόνας που σου επέλεξε η Ρούλα. Αυτό το τρίπτυχο που το είδες σαν παράθυρο της ψυχής της ηρωίδας ,έφερε τόση λύτρωση και μας γέμισε συναισθήματα και ευχές. Το διήγημά σου είναι γεμάτο εικόνες, όμορφες, ανθρώπινες, μελαγχολικές αλλά και αισιόδοξες, έχει μηνύματα ,την ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και στον σύντροφό μας, έχει ευχές για ένα καλύτερο αύριο.
    Μου αρέσει και ο πίνακας που επέλεξες για τη Μαρίνα μας.
    Προσδοκούμε ως προτελευταία να μας ταξιδέψει μέσα από τη συμμετοχή της. Όπως έκανες εσύ και τόσοι πιο πρίν
    Τζοάννα μου φτιάξε ένα χιονάνθρωπο για μένα, ναι;
    Καλό Σ/Κο ζεστό και χουχουλιάρικο

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 19:32

      Κάτασπρη στα περίχωρα η πόλη – στο κέντρο, χιονόνερο. Τα παιδιά πρόλαβαν πάντως να βγουν, να παίξουν, να εκτονωθούν, για να ξαναμπουν μέσα.
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε και η ιστορία μου. Ξέρεις, το πρώτο που πρόσεξα στον πίνακα ήταν το φως. Έτσι πως πέφτει στα κεντρικά πρόσωπα είναι σαν να φωτίζεται η ανθρώπινη ψυχή. Είδα, ήθελα να δω όλες τις διαστάσεις μίας γέννησης, την αρμονία και την αντίθεση στην παλέτα των συναισθημάτων.
      Χιονάνθρωπο δεν έφτιαξα, έφτιαξα ζεστή σοκολάτα. Να κεράσω, να ζεσταθούμε ☕?

  • Μαρίνα Τσαρδακλή

    16 Ιανουαρίου 2021 at 13:40

    Τι καλά. Ιστορία. Και τη τραβάει ο καιρός σήμερα!
    Υπέροχη η συμμετοχή σου Τζοάννα μου. Απέδωσες υπέροχα τα συναισθήματα της κοπέλας. Τον πανικό, τη στεναχώρια, την θέληση, την αναμονή, την αγάπη, τον φόβο. Αυτό το συνονθύλευμα που την κατέκλυζε και έπρεπε να αξιολογήσει για να συνεχίσει.
    Υπέροχη κι η εικόνα κι η λέξη που χαρίζεις στη Μαρίνα μας.
    Ανυπομονώ να δω τι θα δημιουργήσει.
    Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

    1. By Joanna IK

      16 Ιανουαρίου 2021 at 13:58

      Μαρίνα, καλημέρα από μια πόλη ντυμένη στα λευκά
      Σ’ ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Αυτό έβλεπα στην εικόνα, την παλέτα των συναισθημάτων.
      Έχουμε λοιπόν μία επιθυμία (αντί προσδοκίας) για τη συνέχεια της σκυτάλης.
      Καλό και ζεστό -εντός- Σ/Κ

Comments are closed.