Μίνι σκυτάλη: Η θλίψη μέσα μας

8 Μάϊου 2021By Joanna IK

Γνωρίζοντας τους Άλλους

Αλλάζει ο καιρός διάθεση, αλλάζει το χαμόγελό μας όψη. Γίνεται πιο σκοτεινό και προσκαλεί δύσκολες σκέψεις, δύσκολα συναισθήματα.

Στέκομαι στο παράθυρο του γραφείου. Κοιτώ ψηλά. Βλέπω στο γκρι σύννεφο, το μεγάλο, δυο ανθρώπινες μορφές, θολές, να κουτσομπολεύουν. Τον γείτονα που δεν δουλεύει πια. Την κοπελιά που δεν μιλά με τους δικούς της – ας λένε αυτοί το αντίθετο. Τον ηθοποιό που έφυγε, λένε, από το σπίτι. Ξέρουν τα πάντα για τους πάντες. Μια γνώση που δίνει δύναμη και μια δύναμη που θολώνει το χρώμα της χαράς.

Στο παράθυρο του γραφείου βλέπω κάποιες στάλες βροχής. Έρχονται από το μεγάλο σύννεφο και σαν να προσπαθούν κάτι να μου πουν. Πως ίσως, ίσως οι άνθρωποι να κουτσομπολεύουμε για να κρύψουμε τη θλίψη μέσα μας.

Βλέποντας ξανά και ξανά την φωτογραφία που καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου, θυμήθηκα μία μικρή ιστορία που έγραψα όταν ξεκίνησα το υπέροχο ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων. Ήταν σαν να απομάκρυνα το πέπλο που εμπόδιζε τα συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια, ελεύθερα. Αυτή η ιστορία είναι η συμμετοχή μου στη δεύτερη μίνι σκυτάλη που διοργανώνει με επιτυχία και αγάπη η Mary.

Καλό μήνα!

Comments (33)

Αλεξάνδρα

20 Μάϊου 2021 at 13:22

Κατάφερες με λίγες λέξεις να δώσεις μια ενδιαφέρουσα και διαφορετική οπτική στην εικόνα. Συγχαρητήρια!
Ρένα Χριστοδούλου

13 Μάϊου 2021 at 00:08

Ότι είδες τα σύννεφα σαν δυο γείτονες που κουτσομπολεύουν, με ξεπερνάει.
Δύσκολη αυτή η εικόνα, αλλά εσύ με λίγα λόγια έγραψες μια πλήρη ιστορία.
Αν δεν έχεις θέματα ή αν έχεις πάρα πολλά και μεγάλα, το μόνο που σε σώζει είναι οι ζωές των άλλων .
1. By Joanna IK
  
  14 Μάϊου 2021 at 21:17
  
  Ρένα, χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου
  Βέβαια, κουτσομπολεύουμε όταν δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε..
  Καλό Σ/Κ
to e-periodiko mas

10 Μάϊου 2021 at 16:28

Τζοάννα μου πάντα πίστευα πως δεν χρειάζεται τα κείμενα να είναι μεγάλα για να είναι περιεκτικά και σήμερα με αυτό σου το κείμενο, επιβεβαιώνομαι απόλυτα! Με λίγες λέξεις και τον πυκνό σου λόγο, έδωσες μια οπτική στο γκρίζο της φωτογραφίας πολύ εύστοχη! Η φράση σου «ίσως οι άνθρωποι να κουτσομπολεύουμε για να κρύψουμε τη θλίψη μέσα μας» με βρίσκει σύμφωνη και γι’ αυτό πάντα έβλεπα με συμπόνια τους ανθρώπους που κουτσομπολεύουν νιώθοντας πως αν ήταν ευτυχισμένοι δεν θα έμπαιναν σε τέτοιο κόπο.
Πολύ όμορφο κείμενο, συγχαρητήρια κορίτσι μου!
Σε φιλώ γλυκά
Μαρίνα
1. By Joanna IK
  
  10 Μάϊου 2021 at 22:21
  
  Μαρίνα, χαίρομαι που τα λέμε ξανά μαζί, στην αυλή του σπιτιού μου
  Θέλει δύναμη ψυχής, να μπορείς να βλέπεις με συμπόνια, τους ανθρώπους που κουτσομπολεύουν. Θαυμάζω αυτή τη δύναμη που έχεις.
  Χαίρομαι ακόμη που σου άρεσε η ιστορία μου, που σε άγγιξε. Ξέρω πόσο σου αρέσει να γράφεις, και να διαβάζεις, όμορφες ιστορίες
  Καλό μας βράδυ
Κλαυδία Μάμαλη

10 Μάϊου 2021 at 16:22

Μελαγχολία, γκρίζες αναμνήσεις και το κουτσομπολιό να ‘γεμίζει¨τα κενά των άδειων ανθρώπων από συναισθήματα, ενδιαφέροντα ,στόχους, αγάπη, ικανοποίηση…..Η μικρή ιστορία σου, συμπεριέλαβε όλα τα μεγάλα θέματα που κυριαρχούν στις ζωές μας αυτή την εποχή….
1. By Joanna IK
  
  10 Μάϊου 2021 at 22:14
  
  Καλησπέρα Κλαυδία
  Σ’ ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μας σκέψεις και συναισθήματα. Διαβάζω το σχόλιό σου και συνειδητοποιώ πως η ζωή, σαν να κάνει κύκλους. Μεγάλα θέματα του παρελθόντος σαν να παραμένουν μεγάλα στο εδώ και τώρα. Αυτό που αλλάζει, ίσως το πλαίσιο, τα πρόσωπα, τα ονόματα.
  Καλό βράδυ
Κατια Μ

9 Μάϊου 2021 at 21:48

Τζοαννα μου ,
πολυ ομορφη συμμετοχη , ξεχωριστη προσεγγιση και ομως τοσο αληθινη σε μια πραγματικα δυσκολη εικονα μπραβο σου κοριτσι μου
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 22:44
  
  Καλησπέρα Κάτια
  Σ’ ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο.
  Πάμε να δούμε την κλήρωση του δώρου
ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ

9 Μάϊου 2021 at 18:02

Τζοάννα μου η εικόνα που σου έτυχε δεν σου άφηνε και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία …
Ομως να θυμάσαι ότι πίσω από ένα συννεφιασμένο ουρανό κρύβεται πάντα ο ήλιος με την φωτεινότητά του .
Μα λίγα αλλά ουσιαστικά λόγια, έδωσες το συναίσθημα της θλίψης που νιώθουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας…
Η ιστορία πάντα θα επαναλαμβάνεται αφού η ζωή είναι ένα κύκλος και εκείνη…ας το αποδεχτούμε και ας παλέψουμε για το καλύτερο που μπορούμε να έχουμε !!
Χρόνια πολλά γεμάτα με υγεία και αγάπη παντού!!
Να περνάς όμορφα οτι και να κάνεις!! ??
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 20:04
  
  Ρούλα, πολύ καλησπέρα
  Μια μέρα με σύννεφα, πίσω και μπροστά από το παράθυρο, άναψες το φως, να βλέπουμε καλύτερα. Να δούμε την αισιοδοξία που κρύβεται πίσω από το σκοτάδι..
  Σ’ ευχαριστώ για τη χαρά και την αγάπη που μοιράζεσαι μαζί μας
Μαρία Κανελλάκη

9 Μάϊου 2021 at 15:32

Μου έκανε εντύπωση το 1ο πληθυντικό που χρησιμοποιείς, σ’ αυτή σου η φράση: «Πως ίσως, ίσως οι άνθρωποι να κουτσομπολεύουμε για να κρύψουμε τη θλίψη μέσα μας»
Θέλει ενσυναίσθηση να βάζεις και τον εαυτό σου στο κάδρο της κριτικής. Και ναι, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Το κουτσουμπολιό ανθεί. Όχι όμως το παλιό, αυτό που γινόταν στις πεζούλες με τις γειτόνισσες που μαζευόντουσαν τα απογεύματα για να πιουν το καφεδάκι τους ή τα γερόντια στα καφενεία.
Εγώ το λέω σύνδρομο της κλειδαρότρυπας. Έχουμε εθιστεί για τα καλά στην παρακολούθηση του πλησίον, παρηγορούμε τις πίκρες μας με τις κακοτυχίες των άλλων και διασκεδάζουμε τα πιο μοχθηρά και ταπεινά μας ένστικτα δείχοντας με το δάχτυλο τις πομπές των άλλων.
Ένα βήμα απ’ το να γυρίσουμε στις σπηλιές μας βρίσκω.
Πήρα φόρα και δεν σου είπα το βασικό.
Μου άρεσε πολύ το ευσύνοπτο αλλά και περιεκτικότατο σε ουσίες κείμενό σου!
Απόλυτα ταιριαστό με την εικόνα της μίνι-σκυτάλης, αλλά και την εικόνα της κοινωνίας μας σήμερα.
Να είσαι καλά Τζοάννα!
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 19:54
  
  Μαρία, πολύ καλησπέρα
  Το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας.. να κάτι που η τεχνολογία – ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε πολλές φορές, το υποστηρίζει σθεναρά. Υπάρχει μια αγριότητα, σαν αυτή που συναντάμε σε περίοδο πολέμου. Λες να κοιτάμε μπροστά κάνοντας βήματα πίσω, προς τις σπηλιές; Η θλίψη της σκέψης αυτής, μεγάλη.
  Με τιμά που τη χάρηκες, την ιστορία μου αυτή
  Να έχουμε έναν όμορφο μήνα
ΜΑΡΙΑ ΠΛΑΤΑΚΗ

9 Μάϊου 2021 at 14:19

Προσωποποημένο κείμενο ,τα σύννεφα μιλάνε και κουτσομπολεύουν .Οι άνθρωποι το κάνουν αυτό όταν δεν βρίσκουν ενδιαφέρον στη ζωή τους και δεν ζουν πραγματικά .Μου άρεσε αυτή η οπτική .
Καλή Κυριακή.
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 19:42
  
  Καλησπέρα Μαρία
  Πόσο γκρι φαντάζει, να μην ζεις πραγματικά, να επιλέγεις στην ουσία να ζεις παρακολουθώντας τη ζωή των άλλων..
  Καλό σου βράδυ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΤΑΡΟΚΟΙΛΗΣ

9 Μάϊου 2021 at 14:02

«Τα φώτα μη σε κλέβουνε των πλοίων των μεγάλων
αυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων»

έγραφε ο Οδυσσέας Ιωάννου, σε ένα εξαίρετο ποίημά του που έγινε συγκλονιστικό τραγούδι με τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου.

Πολλές φορές όταν η δική μας ζωή και καθημερινότητα, ντύνεται στο γκρι, τότε έρχεται η ζωή των άλλων να κλέψει κάτι από την έγνοια μας. Είναι κάτι σαν άμυνα, σαν αποπροσανατολισμός από τα προβλήματα.

Τζοάννα μου, με σκεπτικισμό και έρπουσα μελαγχολία η κατάθεση σκέψη σου στην όντως γκρίζα και υπέροχη εικόνα που …κληρώθηκες στην σκυτάλη.

Να είσαι καλά, να χαιρόμαστε πάντα την παρουσία σου ανάμεσά μας. Φιλιά.
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 19:39
  
  Καλησπέρα Γιάννη
  Μόλις άκουσα το τραγούδι που αναφέρεις, με την ιδιαίτερη φωνή του Παπακωνσταντίνου. Έχει μια μελαγχολική ροκ χροιά – ενδιαφέρον.
  ..αλλού είναι η ζωή των άλλων.. ίσως είναι πιο εύκολο να μιλάμε για τα προβλήματα των άλλων παρά για τα δικά μας, να επιζητούμε κάτι άλλο για να ξεχνάμε ό,τι μπορεί να μας κλονίζει.
  Ευχαριστώ για τη στήριξη
ainafets

9 Μάϊου 2021 at 13:46

Χμ! Joanna μου!
Ξέρεις γιατί; Γιατί όσο ζόρικα και αν είναι τα γεγονότα γύρω μας, η Ζωή είναι όμορφη και γεμάτη χρώματα!
Γιατί δεν το βλέπουμε και μένουμε στα γκρίζα, να, ένα καλό ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε!
Χαίρομαι όταν παίρνεις μέρος σε δρώμενα γιατί είναι μια καλή ευκαιρία να αφήσει κανείς την καρδιά του να μιλήσει και αν είναι θλιμμένη κάτι να κάνει για να χαμογελάσει!

ΑΦιλάκια αυτά με χαμόγελο!
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 19:13
  
  Καλή μου μαγισσούλα
  Ναι, η ζωή (με κεφαλαίο πάντα) μπορεί να είναι όμορφη και γεμάτη χρώματα. Είναι κάποιες στιγμές που δεν μπορούμε να τα δούμε. Υπάρχει κάποιο εμπόδιο, κάτι θολό. Στιγμές σαν κι αυτές, η γραφή βοηθάει πολύ. Για μένα, είναι σαν να κουβεντιάζω με το μέσα μου, να παίρνουμε τα κομμάτια της θλίψης και να βρίσκουμε μια νέα θέση γι’ αυτά.
  Την καλησπέρα μου με ένα πλατύ χαμόγελο
Ελένη Φλογερά

9 Μάϊου 2021 at 12:31

Τζοάννα μου ενδιαφέρουσα η συμμετοχή σου γεμάτη με σκέψεις και προβληματισμούς λίγο μελαγχολικούς, αλλά αυτοί οι προβληματισμοί είναι που βιώνουμε κάποια στιγμή όλοι.
Μερικοί άνθρωποι ασχολούνται με την ζωή των άλλων, γιατί ίσως η δική τους ζωή να μην έχει κανένα ενδιαφέρον ή όπως γράφεις και εσύ για να κρύψουν την θλίψη τους.
Καλή Κυριακή!
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 13:04
  
  Καλημέρα Ελένη
  Χμ, όντως, η μελαγχολία διαπερνά την ιστορία. Είναι ενδιαφέρον πώς το συναίσθημα, το αληθινό συναίσθημα, βρίσκει τρόπο να ακουστεί..
  Δεν το είχα σκεφτεί, αυτό που με σεβασμό προς την ψυχή μοιράζεσαι μαζί μας: η έλλειψη ενδιαφέροντος για την (προσωπική) ζωή.
  Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ
Μαρίνα Τσαρδακλή

9 Μάϊου 2021 at 09:56

Με μια εσάνς μελαγχολίας η συμμετοχή σου, αλλά σε τόσες λίγες γραμμές, είπες τόσα πολλά.
Σε μια εποχή που όλοι ήρθαν μέρες που χάσαμε το χαμόγελο μας, χτύπησες φλέβα!
Προσωπικά πιστεύω, ότι η έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας, οδηγεί στο κουτσομπολιό. Ή η έλλειψη ζωής! Γιατί όταν κάποιος δεν έχει ζωή, μπαίνει στο τρυπάκι να σχολιάζω τις ζωές των άλλων.
Σε φιλώ γλυκά και στέλνω ευχές για όμορφη Κυριακή!
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 11:30
  
  Καλημέρα Μαρίνα
  Ο καιρός σήμερα αποφάσισε να υποστηρίξει την ιστορία και το σχόλιό σου. Είναι μελαγχολικός, εδώ ψηλά!
  Αυτό που λες για την «έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας», πολύ σημαντικό. Με βοηθά να δω πως η αγάπη δεν περιορίζεται στα αγαθά που προσφέρουμε στον εαυτό μας. Περιλαμβάνει στάσεις και συμπεριφορές, προς τον εαυτό μας και τους άλλους.
  Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ
2. Ειρήνη
  
  9 Μάϊου 2021 at 12:27
  
  Πολύ όμορφη και αληθινή μικρή ιστορία. ??
  1. By Joanna IK
    
    9 Μάϊου 2021 at 12:52
    
    Καλημέρα Ειρήνη
    Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία (χωρίς να στεναχωρήσει με την αλήθεια της).
    Νομίζω τα λέμε πρώτη φορά εδώ, στην αυλή μου, οπότε σ’ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.
    Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΙΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ

9 Μάϊου 2021 at 08:03

Πιστεύω ότι το κείμενο, γεμάτο γκρίζες αναμνήσεις, είναι από την εποχή που σε πείραζε ακόμα η εικόνα αυτών που κουτσομπόλευαν τους πάντες και τα πάντα… και ελπίζω μόνο, να μην δίνεις πια σημασία σε κάτι τέτοια! Δεν αξίζει!
Την Καλημέρα μου, Τζοάννα!
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 11:22
  
  Καλημέρα Βασίλη
  Σαν να διάβασες την ψυχή μου.. Ναι, ήταν μία περίοδος που στεναχωριόμουν. Που προσπαθούσα να διαχειριστώ τη θλίψη που συνοδεύει τη διαπίστωση πως έχουμε γίνει αντικείμενο παρακολούθησης και κουτσομπολιού.. Όχι, δεν δίνω σημασία, αυτή είναι η επιλογή που έχω κάνει. Όμως η θλίψη, σαν να έχει αφήσει το σημάδι της.
  Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ
ΜΑΙΡΗ

8 Μάϊου 2021 at 22:29

Ένας παρατηρητής της ζωής που κυλάει, μια μελαγχολική ταύτιση με το τοπίο, και μια θλίψη που μας σπρώχνει στην ανάγκη έκφρασης της σκέψης μας. Μια κατάθεση ψυχής είναι η συμμετοχή σου ποτισμένη με λίγη θλίψη όπως διακρίνω. Σ’ ευχαριστώ κορίτσι μου για τη συμμετοχή σου, η θλίψη και η χαρά είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, και μέσα στη ζωή! Οι άνθρωποι έχουμε αναγάγει σε χόμπυ τη παρακολούθηση της ζωής των γύρω μας ίσως γιατί έτσι πλουτίζουμε τη δική μας. Πολλά φιλιά!
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 11:17
  
  Καλημέρα Μαίρη
  Εγώ είμαι ευγνώμων για τα δρώμενα που οργανώνεις και την ευκαιρία που μας προσφέρεις, να διατηρούμε επαφή με την ανθρωπιά μας, με τα συναισθήματά μας, με δημιουργικό τρόπο.
  Προσπαθώ να θυμάμαι αυτό που όμορφα τονίζεις, πως «η θλίψη και η χαρά είναι όψεις του ίδιου νομίσματος». Κάποιες φορές, σαν να ξεχνάμε να γυρίσουμε το νόμισμα, να δούμε και τις δύο όψεις.
  Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ
Γεωργία Μανασή

8 Μάϊου 2021 at 21:53

Με λίγες γραμμές έδωσες τις σκέψεις που όλοι μας κάνουμε σε στιμές μοναξιάς θα έλεγα. Πόσες φορές κοιτάμε αδιάφορα τις σκηνές και τις κινήσεις γύρω μας και σκεπτόμασττε χίλια πράγματα συνήθως με χιούμορ. Είναι η θλίψη που αισθανόμαστε και την διακωμωδούμε για αντίσταση;
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 11:12
  
  Καλημέρα Γεωργία
  Θέτεις ένα ενδιαφέρον ερώτημα, για το χιούμορ και τη δύναμή του. Για την ανάγκη να διασκεδάζουμε σκέψεις και συναισθήματα που φέρνουν το φθινόπωρο στην καθημερινότητα. Θα έλεγα πως κάποιες φορές, σαν να καταλαβαίνει πως δεν είναι η στιγμή του, το χιούμορ παραχωρεί τη θέση του αλλού.
  Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ
Anna

8 Μάϊου 2021 at 21:06

Καλησπέρα Τζοάννα μου.
Σίγουρα οι γείτονες που γνωρίζουν τα πάντα και τους πάντες έχουν μια δύναμη απέναντί μας. Και ναι το κουτσομπολιό θεριεύει και σκοτεινιάζει τη ζωή.
Τα σύννεφα λοιπόν τα είδες ως δυο γείτονες που κουστομπολεύουν. Και ναι το πιστεύω κι εγώ ότι κουτσομπολεύουν οι άνθρωποι για να κρύψουν τη θλίψη τους, τις ανασφάλειές τους, να νιώσουν καλά με τις αδυναμίες τους.
Ο κόσμος των συναισθημάτων λοιπόν που τον εμπνεύστηκες από την εικόνα, είναι η ζωή η ίδια
Ωραία Τζοάννα μου πρωτότυπη συμμετοχή και καθαρά ανθρώπινη
Χρόνια πολλά
Φιλιά αφήνω
1. By Joanna IK
  
  9 Μάϊου 2021 at 11:07
  
  Άννα, μια Κυριακάτικη καλημέρα
  Είναι ενδιαφέρον, κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, κοντά στο παράθυρο και βλέπω σύννεφα να μαζεύονται στον ουρανό. Και σκέφτομαι, μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται!
  Χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκεις τη συμμετοχή μου πρωτότυπη και ανθρώπινη.. Για δύο λόγους, επειδή το σχόλιο ανήκει σε έναν άνθρωπο που γνωρίζω και εκτιμώ μέσα από τον γραπτό λόγο, επειδή έρχεται σαν επιβεβαίωση πως η ανθρωπιά δεν χάνεται.
  Καλό υπόλοιπο του Σ/Κ