Μήνας γενεθλίων: Στην γκαλερί Bag Pastel

Γνωρίζοντας Εμάς

Tο blog μου σβήνει τo δεύτερο κεράκι γενεθλίων του και το πάρτυ γενεθλίων συνεχίζεται. Με τη δεύτερη δημοσίευση του μήνα. Σήμερα σας ζητώ να δούμε μαζί, και να θυμηθούμε, κάποιους πίνακες ζωγραφικής που συνοδεύουν κείμενα μου και αντιπροσωπεύουν το καλοκαίρι. Να κάνουμε μια σύντομη βόλτα σε μια προσωπική γκαλερί – την γκαλερί Bag Pastel.

Η βόλτα μας κλείνει με ένα ερώτημα: Εσείς πότε λέτε, πότε ξέρετε πως ήρθε το καλοκαίρι;

Τα σχολεία έκλεισαν, ήρθε το καλοκαίρι

Να ένας τρόπος που γνωρίζουμε πως το καλοκαίρι ήρθε για να μείνει μαζί μας κάποιους μήνες: τα σχολεία είναι κλειστά και οι αυλές άδειες. School is Out (1889), μας λέει με τον δικό της τρόπο η Καναδή Elizabeth Adela Forbes (1859-1912). Μέσα από το έργο της διαπιστώνουμε πως τα παιδιά είναι παιδιά όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που τα περιβάλλουν. Θέλουν να παίξουν ελεύθερα, να εξερευνήσουν τον χώρο τους ελεύθερα, να κάνουν τις σκανταλιές τους. Η Καναδή ζωγράφος σπούδασε ζωγραφική στο Royal College of Art, στο Λονδίνο. Η πηγή της έμπνευσης της, η μαγευτική φύση της Κορνουάλης και τα παιδιά. Τι βρίσκω ενδιαφέρον; Κόντρα στις επιταγές της Βικτωριανής εποχής, συνέχισε να εργάζεται μετά τον γάμο της. Μαζί με τον ζωγράφο σύζυγο της ίδρυσαν τη σχολή Newlyn Art School.

Με στιγμές χαλάρωσης

Με πιο χαλαρούς ρυθμούς μπορούμε να απολαύσουμε τις ομορφιές της καθημερινότητας. Ποιος θα πει όχι στην καλή παρέα και στο καλό φαγητό. Όπως στο Πρόγευμα των Βαρκάρηδων, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Γάλλου Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ. Ένας από τους βασικούς εμπνευστές του Γαλλικού Ιμπρεσιονισμού, μας συστήνεται την περίοδο που αναζητούσε την έμπνευση σε πιο κλασικές πηγές παρά σε αφηρημένες μορφές. Και μας συστήνει φίλους του που πήγαν για πρόγευμα στο νησάκι του Σηκουάνα όπου σύχναζαν καλλιτέχνες.

Η θάλασσα περιμένει να μας υποδεχθεί με μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά. Σε κάποιο νησί, σε κάποια παραλία, κάπου μακριά ή κοντά. Με πιο χαλαρή διάθεση απολαμβάνουμε τις δραστηριότητες του καλοκαιριού, εκείνες που μας κάνουν να νιώθουμε πιο ελεύθεροι. Ο περίπατος στην ακροθαλασσιά, η βόλτα με καΐκι, η εξόρμηση για ψάρεμα. Όπως στο Μαζεύοντας τα Δίχτυα (1871). Πρόκειται για έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη, ο οποίος θεωρείται πατέρας της θαλασσογραφίας και εκπρόσωπος του Ιμπρεσιονισμού πέρα από νόρμες. Στον πίνακα βλέπουμε τους ψαράδες να μαζεύουν τα δίχτυα την ώρα της ανατολής. Ένα έργο γεμάτο ενέργεια.

Με στιγμές περισυλλογής

Έτσι πώς είμαστε πιο χαλαροί και βλέπουμε τους ρυθμούς της καθημερινότητας να πέφτουν, είναι πιο εύκολο να δώσουμε χρόνο σε στιγμές περισυλλογής. Μπορεί εικόνες του χθες και του σήμερα να περάσουν από μπροστά μας, έντονες σκέψεις να κάνουν μια σύντομη επίσκεψη, ξεχασμένα συναισθήματα να ζητήσουν την προσοχή μας. Όπως στους δύο πίνακες που ακολουθούν…  

Portrait of Maud Cook (1895) του Thomas Eakins, του Αμερικανού ζωγράφου που γνώρισε τη διασημότητα σχεδόν μόνο στην πατρίδα του παρά τη μαθητεία του στο Παρίσι. Γύρω στα 22, τον συναντάμε στην πόλη του φωτός, να σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών και να αφοσιώνεται στην προσωπογραφία. Ο πίνακας της ιστορίας αποτυπώνει με ρεαλισμό την ομορφιά του γυναικείου προσώπου και θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα έργα του ζωγράφου.

Έργο της Marie-Denise Villers που φιλοτέχνησε το 1801 και σήμερα φιλοξενείται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη). Βλέπουμε μία νεαρή γυναίκα να ζωγραφίζει, ίσως την ίδια τη ζωγράφο. Η Villers ειδικεύονταν στα πορτραίτα. Γεννήθηκε στο Παρίσι και μεγάλωσε σε μία οικογένεια που ενθάρρυνε τόσο την ίδια όσο και τις αδελφές της να ασχοληθούν με τη ζωγραφική και το πορτραίτο. Με ενδιαφέρον διαβάζω πως η ίδια συνέχισε να ζωγραφίζει και μετά τον γάμο της, με τη στήριξη του αρχιτέκτονα συζύγου της, σε μια εποχή που οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες να εγκαταλείψουν την όποια εργασία τους όταν παντρεύονταν.

Οι βροχές έρχονται, το καλοκαίρι φεύγει

Και πότε βλέπουμε πως το καλοκαίρι αποφάσισε να φύγει και να παραχωρήσει τη θέση του στο φθινόπωρο; Όταν έρχονται οι βροχές και είναι δυνατές και μας ζητούν να έχουμε μαζί μας ομπρέλα και αδιάβροχο. Σεπτέμβρης μήνας και η διάθεση αρχίζει να αλλάζει, έστω και για λίγο. Η ιδέα της επιστροφής στη ρουτίνα, όποια κι αν είναι αυτή, αρχικά δεν μας ενθουσιάζει. Στις βόλτες με φίλους θέλουμε να κουτσομπολέψουμε και να ξεχαστούμε.

Όπως στο Gossipy Friends (ή φιλαράκια με διάθεση για κουτσομπολιό), έργο του Leonid Afremov (1955 – 2019), εκπροσώπου του σύγχρονου Ιμπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στη Λευκορωσία και πέθανε στο Μεξικό. Το προσωπικό του στυλ διακρίνονταν από λάδι και σπάτουλα σε καμβά. Τα έργα του γνώρισαν ευρεία απήχηση με την βοήθεια του διαδικτύου. Στα αγαπημένα του θέματα συναντάμε την Ελλάδα και τα νησιά της.

Έχουμε καιρό

Μέχρι να έρθουν οι δυνατές βροχές. Για να χαρούμε στιγμές περισυλλογής. Με τις σκέψεις και τα συναισθήματα που περιμένουν καρτερικά να τα ακούσουμε. Για να χαρούμε στιγμές χαλάρωσης. Κάπου, σε κάποιο μικρό γραφικό ταβερνάκι. Χωρίς να στεναχωριόμαστε αν ξέχασαν να φέρουν τα μεζεδάκια. Αν πέρασε η ώρα και πρέπει να φύγουμε. Για να χαρούμε δραστηριότητες που χαρίζουν την αίσθηση ελευθερίας που χρειαζόμαστε. Για τη συνέχεια.

Εσείς πότε λέτε, πότε ξέρετε πως ήρθε το καλοκαίρι;

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας. Αν το κείμενο είναι το κτίσμα του μπλογκοσπιτιού μου, τα σχόλια είναι η αυλή. Εδώ καθόμαστε στη σκιά, αναπαυτικά, και τα λέμε χαλαρά. Σας περιμένω λοιπόν στην αυλή.

Υστερόγραφο

Δευτέρα 20/07

Κάπως αυθόρμητα, αποφάσισα με τη δημοσίευση αυτή να πάρω μέρος στις Ιστορίες του Καλοκαιριού, ένα δρώμενο που διοργανώνει η Μαρία Νικολάου στο μπλογκ της Το Κείμενο. Να μοιραστώ εικόνες και χρώματα, να ευχηθώ καλό καλοκαίρι σε όσους λατρεύουν τα ταξίδια του νου και της ψυχής.