
Ημέρα της Μητέρας: Ένα ιδιαίτερο ταξίδι στον χρόνο και τη διαφορετικότητα
Σκέψεις σε δράση
Για τη γιορτή
Δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας. Και ευχαριστούμε τις μητέρες μας για όσα μας έμαθαν ή προσπάθησαν να μας μάθουν. Για όσα προσέφεραν ή προσπάθησαν να προσφέρουν. Κι αν κάποιοι δεν μπορέσαμε να τις γνωρίσουμε, τις ευχαριστούμε για το δώρο της ζωής.
Σήμερα, μου κάνετε παρέα σε ένα ιδιαίτερο ταξίδι στον χρόνο. Για να πω ένα ευχαριστώ στη μητέρα μου για το παράθυρο που μου άνοιξε στον κόσμο και τη διαφορετικότητα. Για τρία από τα πράγματα που έμαθα να βλέπω από το παράθυρο εκείνο.
Για το ταξίδι
Η πρώτη στάση του ταξιδιού, το πρώτο ερώτημα:
Πότε καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας
Με ενδιαφέρον διαβάζω στο Σαν Σήμερα πως η συγκεκριμένη γιορτή έχει αρχαιοελληνικές αναφορές στη λατρεία της θεάς Κυβέλης, της μητέρας των θεών. Έτσι την προσφωνεί ο Πίνδαρος.
Στις 9 Μαΐου του 1914, καθιερώνεται μία ιδιαίτερη μέρα προς τιμή της μητέρας με πρωτοβουλία της Άννα-Μαρία Τζάρβις, αμερικανίδας κοινωνικής ακτιβίστριας και εμπνεύστριας του εορτασμού, και την υποστήριξη του τότε προέδρου Γούντροου Γουίλσον, ο οποίος υπέγραψε τη σχετική προκήρυξη.
Η επόμενη στάση του ταξιδιού, το δεύτερο και βασικό ερώτημα:
Για ποια πράγματα είμαι ευγνώμων
Είμαι ευγνώμων που έμαθα να εκτιμώ όλες τις μορφές της τέχνης, να αναγνωρίζω στερεότυπα και προκαταλήψεις, να ενδιαφέρομαι για το συλλογικό καλό.
Λοιπόν, έμαθα να εκτιμώ την τέχνη. Όλες τις μορφές της τέχνης, θεωρητικές και πρακτικές. Να εκφράζομαι και να επικοινωνώ μέσα από τη ζωγραφική, τα μαστορέματα, τον χορό. Ναι, ξέρω να μαστορεύω. Τα βασικά, να το τονίσω! Αυτά που με βοηθούν να γνωρίζω πως μπορώ να φροντίζω τον χώρο μου και να μην πανικοβάλλομαι όταν κάτι δεν πάει καλά. Για μένα, τα μαστορέματα είναι μορφή δημιουργίας.
Την ίδια στιγμή, έμαθα να αναγνωρίζω και να φιλτράρω στερεότυπα και προκαταλήψεις. Ως παιδί, δεν θυμάμαι να ακούω πως κάποιες τέχνες ταιριάζουν στις γυναίκες και κάποιες άλλες, αρμόζουν στους άντρες. Ή πως κάποιες τέχνες έχουν μεγαλύτερη αξία από άλλες. Το αντίθετο, άκουγα πως όλες οι τέχνες κουβαλούν την ίδια αξία και ταιριάζουν σε όλα τα φύλα.
Αυτά ήταν δύο από τα πράγματα που η μητέρα μου έμαθε στο σχολείο. Κάθε χρόνο, ως μαθήτρια, παρακολουθούσε καλλιτεχνικά δρώμενα στο τοπικό μέγαρο μουσικής. Σε νεαρή ηλικία, άρχισε να εξοικειώνεται με διαφορετικά είδη θεάτρου, χορού, μουσικής. Και να τα βλέπει ως διαφορετικούς τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας με τους άλλους.
Στο σχολείο, υπήρχε εδικό εργαστήριο όπου αγόρια και κορίτσια μάθαιναν να μαστορεύουν. Να δουλεύουν μαζί σε κάποιο project, να μοιράζονται εργασίες και να αναλαμβάνουν ευθύνες, ανεξάρτητα από το φύλο. Και βέβαια, να είναι δημιουργικά και στην καθημερινότητά τους.
Έμαθα νωρίς να ενδιαφέρομαι για το συλλογικό καλό. Να βλέπω πως δεν είμαι μόνη μου στην κοινωνία που με περιβάλλει. Πως αποτελώ έναν από τους κρίκους στην ιδιαίτερη αυτή αλυσίδα και πως μπορώ να την βοηθήσω να δείχνει όμορφη. Έτσι επιλέγω συνειδητά να μην οδηγώ ανάποδα σε μονόδρομο, να μην πετώ το εισιτήριο λεωφορείου στο πεζοδρόμιο, να μην αφήνω σκουπίδια μετά το πικ νικ στην εξοχή. Απλά πράγματα που δίνουν αξία στη ζωή.
Ως παιδί, έβλεπα τη μητέρα μου να ενδιαφέρεται για το συλλογικό καλό. Απλά πράγματα. Να μην αφήνει σκουπίδια δίπλα σε κάδους απορριμμάτων έτοιμους να σκάσουν. Να παρέχει πρώτες βοήθειες όταν χρειάζονταν και όπως προβλέπονταν. Κάποιοι εντυπωσιάζονταν με την προσφορά της και κάποιοι με την προφορά της.
Μία στάση στη διαφορετικότητα
Θα δανειστώ μία δήλωση του Ράντκο Πόλιτς. ηθοποιού σλοβένικης καταγωγής, για να πω πως και η μητέρα μου μεγάλωσε με τις αρχές της γιουγκοσλαβικής ιδέας. Όταν άνοιξε το παράθυρο στην ιδέα αυτή, σε μία άλλη ιδέα, έμαθα να βλέπω τη διαφορετικότητα ως πηγή πλούτου.
Ναι, κάθε ιδέα, κάθε φιλοσοφία, κάθε σύστημα έχει δύο όψεις. Η πρόθεσή μου δεν είναι να παρουσιάσω μία διαφορετική ιδέα αλλά να μοιραστώ την εκτίμησή μου για όσα έμαθα γύρω από τη διαφορετικότητα.
Πέτυχα τον στόχο μου;
Να έχετε μία δημιουργική βδομάδα
Η γλυκιά φωτογραφία, από το Pixabay
Comments (4)
stefania
12 Μάϊου 2019 at 12:44
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!
Η σημερινή μέρα αφορά όλους μας, γιατί δεν υπάρχει πλάσμα στη Γη που να μην έχει μια μανούλα!
Ένα όμορφο τραγουδάκι προς τιμή της!
https://www.youtube.com/watch?time_continue=19&v=wgB-Jlkl4q8
Joanna K.
12 Μάϊου 2019 at 20:00
Αγαπάμε ευχές, οπότε ας επαναλάβω, Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες
Κλείνουμε την ημέρα μας με μία ωραία μπαλάντα του Τζιμ Μπρίκμαν 🙂
διονύσης
11 Μάϊου 2019 at 19:36
Καλησπέρα!
Κάθε φορά που σε επισκέπτομαι, χαίρομαι το καθαρό, το απλό και το κατασταλαγμένο της σκέψης σου.
Κι η μέρα της μητέρας, όπως και τόσες άλλες ευκαιρίες, ένας ακόμη τρόπος να συλλογιστούμε κάποια πράγματα, να μιλήσουμε γι’ αυτά, να αποτίσουμε ένα φόρο τιμής εκεί που αξίζει. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για τον ισχυρότερο δεσμό, αυτόν της μητέρας, κι αν αυτός, όπως στη δική σου περίπτωση, έχει προσφέρει μαθήματα ζωής σημαντικά. Η αγάπη, ο σεβασμός στον άλλο, η κατανόηση και η αποδοχή, αλλά και η συνεργασία κι η αλληλεγγύη είναι εκεί, είναι εδώ, και οι δρόμοι να τα προσεγγίζουμε είναι πολλοί. Της μαμάς ανήκει η λεωφόρος! Τιμή, λοιπόν!
Καλό σου απόγεμα, καλή Κυριακή
Joanna K.
12 Μάϊου 2019 at 10:04
Καλημέρα
Το θεωρώ πλέον σημαντικό, να μπορώ να αναγνωρίζω όσα έχω μάθει για τη ζωή και τον εαυτό μου, όσα με βοηθούν να κάνω βήματα μπροστά. Από την οικογένεια, από φίλους, από όσους ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπό τους. Με διάθεση υποστήριξης και αλληλεγγύης
Ευχαριστώ 🙂
Comments are closed.