Αγαπημένη ανάμνηση: Μία απλή συνταγή για ουσιαστικές σχέσεις, στα χρώματα του Ιμπρεσιονισμού και του Εξπρεσιονισμού
Γνωρίζοντας τους άλλους
Αποχαιρετούμε τον παιχνιδιάρη ήλιο του καλοκαιριού και καλωσορίζουμε τον οργανωτικό ήλιο του φθινοπώρου. Παρέα με την ευχάριστη ανάμνηση των καλοκαιρινών διακοπών, επιστρέφουμε στη δράση της καθημερινότητας – και του blogging.
Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία αγαπημένη ανάμνηση από τα πρώτα μου βήματα στην εκπαίδευση ενηλίκων. Τότε που θα μάθαινα τη διαφορά μεταξύ Ιμπρεσιονισμού και Εξπρεσιονισμού. Μαζί με τη συγκεκριμένη διαφορά θα μάθαινα το μυστικό για ουσιαστικές σχέσεις με τους άλλους.
Η ιστορία μας: Ανέκαθεν εκτιμούσα τη ζωγραφική. Στα χρόνια του σχολείου, ζωγράφιζα και είχα αναπτύξει το δικό μου στυλ. Αυτό θέλω να θυμάμαι! Ανέκαθεν μπέρδευα τον Ιμπρεσιονισμό με τον Εξπρεσιονισμό. Θα μάθαινα τη διαφορά όταν θα δίδασκα Αγγλικά σε δημόσιο ΙΕΚ, στην ειδικότητα των Μαγείρων. Μαζί με τη συγκεκριμένη διαφορά θα μάθαινα κάτι σημαντικό για τις σχέσεις με τους άλλους.
Οι σπουδαστές μάγειρες: Διαφορετικές αφετηρίες, κοινός προορισμός
Είχα περιορισμένη εμπειρία διδασκαλίας σε ΙΕΚ όταν ξεκίνησα να συνεργάζομαι με τη συγκεκριμένη ομάδα σπουδαστών. Θυμάμαι στην τάξη να μπαίνει πρώτα το άγχος και μετά εγώ. Θυμάμαι τα μαθήματά μας να γίνονται σε παραδοσιακή τάξη, με μαυροπίνακα και κιμωλία. Διαβάζοντας βιβλία Παιδαγωγικής που τόνιζαν τη σημαντικότητα του περιβάλλοντος και της τεχνολογίας στη μάθηση, άρχισα να αναρωτιέμαι πώς θα κρατούσα το ενδιαφέρον των σπουδαστών χωρίς υπολογιστή, προβολέα και διαφάνειες. Με άλλα λόγια, πώς θα μπορούσα να εφαρμόσω στην πράξη αυτά που διάβαζα, και να έβαζα μία τελεία στο άγχος.
Κάποιοι από τους σπουδαστές εργάζονταν ως μάγειρες και ενδιαφέρονταν για την πιστοποίηση. Είχαν πρακτικές γνώσεις και μεράκι για τη μαγειρική και ήθελαν τώρα να κατακτήσουν τη θεωρία. Κάποιοι αναζητούσαν νέους επαγγελματικούς προορισμούς, πιο κοντά στα ταλέντα τους. Είχαν σπουδάσει ένα διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο, κάποιοι στην Ελλάδα και κάποιοι στο εξωτερικό, και είχαν καταλάβει πως δεν τους ταίριαζε. Με διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικές εμπειρίες κάθονταν στο θρανίο για να προετοιμαστούν για μία σημαντική αλλαγή στη ζωή τους. Στην τάξη αυτή όλοι εκτιμούσαμε τις προσπάθειες που ο καθένας από εμάς έκανε να φτιάξει μία βάση για τα όνειρά του και τις προσδοκίες από τη ζωή.
Αγαπημένη ανάμνηση: Το μεράκι για τη ζωγραφική και την επικοινωνία
Την περίοδο εκείνη, θυμήθηκα πόσο μου άρεσε η ζωγραφική. Άρχισα να φιλοτεχνώ τα εξώφυλλα του υλικού που ετοίμαζα για τα μαθήματά μας. Πώς; Επέλεγα φωτογραφίες έργων τέχνης που έβρισκα στο διαδίκτυο και που κάτι είχαν να μου πουν (με προσοχή στα πνευματικά δικαιώματα!). Συνήθως επέλεγα έργα αντιπροσωπευτικά του Ιμπρεσιονισμού, με τα έργα του Εξπρεσιονισμού να είναι μία εναλλακτική επιλογή. Ο Μονέ και τα τοπία του, ο Ντεγκά και οι μπαλαρίνες του αλλά και ο Καντίνσκι και το πνευματικό είχαν βρει τη δική τους θέση στα μαθήματά μας.
Οι μάγειρες ανταποκρίθηκαν θετικά. Οι συζητήσεις που κάναμε γύρω από τα εξώφυλλα είχαν ενδιαφέρον. Όλοι είχαν κάτι ενδιαφέρον να πουν και να μοιραστούν με την υπόλοιπη ομάδα. Όπως όλοι οι άνθρωποι, περίμεναν να τους δοθεί η ευκαιρία να εκφράσουν σκέψεις, προβληματισμούς και ενδιαφέροντα που ωρίμαζαν μέσα τους. Περίμεναν την κατάλληλη στιγμή. Ας μην ξεχνάμε πως η μαγειρική είναι τέχνη και απαιτεί να μπορούμε να διακρίνουμε και να εκτιμάμε το ωραίο, μία ικανότητα που φαίνεται όταν σερβίρουμε το φαγητό.
Διαφορά Ιμπρεσιονισμού και Εξπρεσιονισμού: Η πρώτη εντύπωση και το βαθύτερο συναίσθημα
Στις συζητήσεις κατάλαβα πως ακόμη μπέρδευα τον Ιμπρεσιονισμό με τον Εξπρεσιονισμό. Και πίστεψα πως τώρα που καθόμουν στην έδρα, δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Στάθηκα τυχερή. Ήμουν σε μία ομάδα που έβλεπε το θρανίο και την έδρα ως έναν χώρο ανταλλαγής εμπειριών. Αυτή δεν είναι η ουσία της εκπαίδευσης ενηλίκων; Προτού η έρευνα δράσης καθιερωθεί ως εργαλείο μάθησης στην εκπαίδευση ενηλίκων εμείς την εφαρμόσαμε πιλοτικά και με επιτυχία. Συγκεντρώσαμε κείμενα και φωτογραφίες έργων του Ιμπρεσιονισμού και του Εξπρεσιονισμού και συζητήσαμε τις διαφορές μεταξύ τους.
Συντονιστής της συζήτησης ήταν σπουδαστής που εκτιμούσε ιδιαίτερα τη ζωγραφική και γνώριζε λεπτομέρειες. Είχε σπουδάσει στο εξωτερικό, σε μία χώρα γνωστή για την αγάπη της για τις τέχνες – μία φτωχή χώρα με πλούσιο πολιτισμό. Αυτή την αγάπη τη μοιράστηκε μαζί μας. Με τη βοήθειά του μάθαμε πως αν ο Ιμπρεσιονισμός είναι η πρώτη εντύπωση και το πρώτο συναίσθημα γι’ αυτό που βλέπουμε, ο Εξπρεσιονισμός είναι η σκέψη και το βαθύτερο συναίσθημα. Έτσι στον Ιμπρεσιονισμό τα χρώματα είναι πιο φωτεινά, ενώ στον Εξπρεσιονισμό πιο σκοτεινά…
Μυστικό για ουσιαστικές σχέσεις: Η γιορτή της μοναδικότητας
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και αποφασίσαμε να οργανώσουμε μία μικρή γιορτή. Μαθαίναμε ο ένας από τον άλλον και αυτό μας έκανε να περνάμε καλά στα μαθήματά μας. Οφείλαμε να το γιορτάσουμε. Αναλάβαμε από μία δουλειά, αυτό που μας έκανε όλους να νιώθουμε δημιουργικοί.
Την ημέρα της γιορτής, η έδρα μετατράπηκε σε μπουφέ: τραπεζομάντηλο, χαρτοπετσέτες, πανδαισία γεύσεων και αρωμάτων. Όσα ετοίμασαν οι μάγειρες ήταν σε χρώματα φωτεινά, αρμονικά δεμένα. Είχαμε όλοι αδυναμία στον Ιμπρεσιονισμό. Στη μέση, μία χριστουγεννιάτικη κάρτα – η δική μου συμβολή στη γιορτή. Στο φόντο, στον πίνακα, πολύχρωμες ευχές για τις γιορτές. Γύρω από τον μπουφέ, μία καλή παρέα που όλο και μεγάλωνε. Βλέπετε, η πόρτα της γιορτής ήταν ανοιχτή για όσους ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας τη γιορτινή διάθεση. Και δεν ήταν λίγοι.
Εκείνη την ημέρα, περάσαμε όλοι καλά, και εμείς (η ομάδα) και οι επισκέπτες μας. Στην παραδοσιακή εκείνη τάξη, με τον μαυροπίνακα και τις κιμωλίες, υπήρχε θέση για όλους και για όλα: τα όνειρα και τις προσδοκίες, τις αγωνίες και τις ανησυχίες, τις γνώσεις και τις εμπειρίες.
Μαθαίνοντας τη διαφορά μεταξύ του Ιμπρεσιονισμού και του Εξπρεσιονισμού έμαθα τι χρειάζεται για να είναι η επικοινωνία με τους άλλους ουσιαστική. Κατάλαβα πως το βασικό «υλικό» για να «φτιάξουμε» ουσιαστικές σχέσεις με τους άλλους είναι η αναγνώριση και εκτίμηση της αφετηρίας και του προορισμού του κάθε ανθρώπου. Μία γιορτή της μοναδικότητας του καθένα από εμάς. Μία απλή και δοκιμασμένη συνταγή!
Να έχετε μία δημιουργική βδομάδα
Πληροφορίες
Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Μονέ, τον αγαπημένο μου ζωγράφο, μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του Michael Howard: Οι Θησαυροί του Μονέ. Εκδόσεις Modern Times (2008)
Και για τον Καντίνσκι, το βιβλίο που έγραψε ο ίδιος για το έργο του: Για το Πνευματικό στην Τέχνη. Εκδόσεις Νεφέλη (1981)
Σταθερή πηγή: Wikiart / Visual art encyclopedia
Comments (12)
Σμαραγδάκη Ρούλα
5 Δεκεμβρίου 2019 at 18:52
Καλή μου Ιωάννα έρχομαι και εγω πρωτη φορα στον χώρο σου και το εναυσμα ειναι η φωτογραφικη σκυταλη οπως καταλαβες..
Το ποσο ενθουσιαστηκα με ουσια των γραφτων σου λογων στο θεμα σχετικα με την μαθηση δεν λεγεται.. μακαρι να ηταν ετσι σε όλα τα επιπεδα οι σχεσεις των ανθρωπων και να μην ηταν μονο επιφανιακες.. χαρηκα που σε ανακαλυψα πήρα και εγω μαθηματα απο εσενα γυρω απο την ζωγραφική.. οχι οτι κανω κατι απλα μου αρεσει πολύ.. ζωγραφιζει η κορη μου..
δεν ηξερα αυτον τον διαχωρισμο μεταξυ των δυο αυτων τασεων στην ζωγραφικη.. πολύ ενδιαφερουσα η εξήγηση σου… ειναι η σειρα μου αυριο για την σκυταλη και περασα να δω τι ειναι τα δικα σου ενδιαφεροντα.. γιατί μετα ειναι η σειρα σου.. δεν ξερω αν θα τα καταφερω να σου δωσω σωστη εικονα ομως θα προσπαθησω..
Να εισαι καλα να περνας ομορφα με ο,τι κανεις.. χαρηκα που σε (γνώρισα)…
By Joanna Kats
6 Δεκεμβρίου 2019 at 13:33
Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη
Ώστε μαμά και κόρη μοιράζονται το ίδιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον – ζωγραφίζετε και οι δύο. Αναρωτιέμαι αν ζωγραφίζετε μαζί. Αν μοιράζεστε κάποιον χώρο που σας εμπνέει, στο σπίτι ή στην φύση.
Διάβασα με προσοχή τις σκέψεις σου. Είναι ενδιαφέρον πως ενώ σχεδόν όλο οι άνθρωποι θέλουμε να έχουμε ουσιαστικές σχέσεις, κάποιοι κάπου και για κάποιον λόγο το φοβόμαστε. Τις ημέρες των γιορτών σαν να παραμερίζουμε τον φόβο
Το βραδάκι θα σου χτυπήσω την πόρτα, να διαβάσω το κείμενό σου και να δω την εικόνα που διάλεξες για μένα. Κάτι μου λέει πως έχει να κάνει με ζωγραφική 🙂
Άννα
5 Οκτωβρίου 2019 at 13:04
Τζοάννα καλημέρα. Πρώτη φορά σε επισκέπτομαι. Και εντυπωσιάστηκα από τα θέματά σου και την όμορφη γραφή σου. Αφορμή να σε γνωρίσω στάθηκε η συμμετοχή σου στη »Γήινη Ματιά» και στο δρώμενο Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #4 που παίρνουμε μέρος και οι δυο.. Υπέροχο να συνταξιδεύσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα
Σ’ευχαριστώ που με αυτή σου την ανάρτηση με έκανες να κατανοήσω τις διαφορές των δύο τάσεων που ομολογουμένως τις μπέρδευα. Αγαπώ πολύ τη ζωγραφική επίσης
Καλό υπόλοιπο Σαββάτου
Καλό Φθινόπωρο
By Joanna K
6 Οκτωβρίου 2019 at 11:11
Καλημέρα Άννα
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα ζεστά, φιλικά λόγια.
Χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία να τα λέμε και να γνωριστούμε καλύτερα μέσα από την Φωτο-Συγγραφική σκυτάλη. Και που μοιραζόμαστε την αγάπη για τη ζωγραφική. Μου αρέσει να ταξιδεύω στο χρώμα.
Καλό απόγευμα Κυριακής
to e-periodiko mas
2 Οκτωβρίου 2019 at 12:01
Joanna μου θεωρώ ευλογία τη διδαχή και τη μεταλαμπάδευση γνώσεων και αξιών μέσα από αυτή! Είναι πολύ σημαντική η δουλειά που κάνεις και καταθέτω το θαυμασμό μου! Σπουδαίες και οι γνώσεις που έδωσες σε μας με αυτή την ανάρτησή σου!
Σ’ ευχαριστώ για όσα διάβασα!
Καλό μήνα φίλη!
Φιλιά
Μαρίνα
By Joanna K
2 Οκτωβρίου 2019 at 17:35
Φίλη Μαρίνα – ακούγεται ωραία
Να ξεκινήσω λέγοντας πως χαίρομαι που σε υποδέχομαι στον χώρο μου ξανά.
Το σχόλιο σου με τιμά και με συγκινεί. Είναι γεμάτο ζεστασιά και συναίσθημα.
Φιλιά δημιουργικά – ίσως αυτή να είναι η υπογραφή μου
Ερωφίλη
2 Οκτωβρίου 2019 at 10:41
Καλό Φθινόπωρο, Τζοάννα!
Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου. Δεν ξέρω βέβαια αν είμαι έτοιμη να διαχωρίσω έργα από τα δύο ρεύματα, πάντως σίγουρα συμφωνώ με τη συνταγή σου για ουσιαστικές σχέσεις. Δεν αρκεί να ακούς το παρόν κάποιου, πρέπει να καταλαβαίνεις από πού έρχεται και να κατανοείς και να πιστεύεις στο πού θέλει να πάει. Διαφορετικά, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική κατανόηση και επικοινωνία.
By Joanna K
2 Οκτωβρίου 2019 at 17:19
Ερωφίλη, πώς πάνε τα κέφια στην Βρετανία;
Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία. Εκτιμώ την άποψη σου και νιώθω πως η επικοινωνία μέσα από τα σχόλια είναι ουσιαστική.
Όσο για τα δύο ρεύματα ζωγραφικής, χμ, σαν να μου έδωσες θέμα για μία επόμενη ιστορία, με εικόνες και χρώματα…
Καλό και δημιουργικό φθινόπωρο
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΤΑΡΟΚΟΙΛΗΣ
29 Σεπτεμβρίου 2019 at 22:52
Ιωάννα μου,
να σε καλωσορίσω και πάλι με την Φθινοπωρινή μας αύρα.
Ελπίζω το καλοκαίρι σου να ήταν όμορφο, χαλαρό και δημιουργικό.
Χαίρομαι για τις καλλιτεχνικές σου ενασχολήσεις αλλά και την υποδομή σου πάνω σε αυτές.
Εδώ μας έδωσες με σαφήνεια τη διαφορά ανάμεσα σε δύο εικαστικά καλλιτεχνικά ρεύματα ζωγραφικής. Σημαντικό για μας.
Στέλνω φιλιά και εύχομαι καλές εμπνεύσεις.
By Joanna K
30 Σεπτεμβρίου 2019 at 17:28
Καλησπέρα στον συνονόματο κύριο και καλό φίλο
Το καλοκαιράκι σαν νεράκι κύλησε. Σειρά έχουν οι βόλτες περισυλλογής στην παραλία της πόλης μου, με θέα το απέραντο γαλάζιο, την προοπτική που χαρίζει η ανοιχτοσύνη της θάλασσας.
Χαίρομαι που ήμουν σαφής στην περιγραφή του Ιμπρεσιονισμού και του Εξπρεσιονισμού. Υπάρχουν φορές που όταν κάθομαι στο γραφείο μου, κοιτώ τους τοίχους σε μονοχρωμία και αναρωτιέμαι πώς θα έδειχναν σε απαλά ή έντονα χρώματα.
PS. Τώρα πάω να δω το ‘Ιωάννα’ σε ποια ευαίσθητη χορδή χτυπά 🙂 Φιλιά δημιουργικά
ainafets
29 Σεπτεμβρίου 2019 at 11:05
Πρώτα θέλω να εκφράσω την χαρά μου, που μπορώ να σχολιάσω το εξαιρετικό σου κείμενο Joanna μου και ελπίζω να δημοσιευτεί χωρίς πρόβλημα! 😉
Δεν υπάρχει πιο ύψιστο λειτούργημα απ΄την «διδαχή» και εσύ απέδειξες πως είναι όντος «διδαχή», γιατί και ο μαθητής και ο δάσκαλος παθαίνουν μαζί και πρωτίστως μαθαίνουν για τον εαυτό τους, στη συνέχεια μεταδίδουν γύρω τους αυτή την γνώση που είναι πλέον εμπειρία!
Έχω σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι και το αποτέλεσμα να έχω «ποτιστεί» βασικά με τον Ιμπρεσιονισμό χωρίς φυσικά να αγνοώ τον Εξπρεσιονισμό!
Μου άρεσε πολύ η δική σου οπτική και κρατώ το:
«πως αν ο Ιμπρεσιονισμός είναι η πρώτη εντύπωση και το πρώτο συναίσθημα γι’ αυτό που βλέπουμε, ο Εξπρεσιονισμός είναι η σκέψη και το βαθύτερο συναίσθημα. Έτσι στον Ιμπρεσιονισμό τα χρώματα είναι πιο φωτεινά, ενώ στον Εξπρεσιονισμό πιο σκοτεινά…»
Η μεγαλύτερη διδαχή παραμένει, η επικοινωνία που χωρίς την αγάπη παραμένει επιφανειακή!
Πολλά γλυκά ΑΦιλάκια σου στέλνω με ευχές για ένα δημιουργικό φθινόπωρο!
By Joanna K
29 Σεπτεμβρίου 2019 at 19:53
Πολύ καλησπέρα!!!
Να που τα λέμε και στον δικό μου χώρο. Με ένα όμορφο σχόλιο, ένα όμορφο μήνυμα.
Νιώθω τυχερή που μπορώ να επικοινωνώ με άτομα που με καταλαβαίνουν, όπως εσύ, χωρίς εξηγήσεις αλλά με οδηγό τα συναισθήματα. Και που έχω την επιβεβαίωση από ειδικό, πως έμαθα τη διαφορά μεταξύ Ιμπρεσιονισμού και Εξπρεσιονισμού.
Με τη σειρά μου, στην παστέλ τσάντα κρατώ πως «η επικοινωνία που χωρίς την αγάπη παραμένει επιφανειακή».
Και αντεύχομαι γλυκά, ένα δημιουργικό φθινόπωρο.
PS: Τα σχόλια περιμένουν έγκριση, να δημοσιευτούν, για συγκεκριμένο λόγο. Να μπορώ να σταματώ τα spam μηνύματα που δέχομαι κατά διαστήματα, για όχι και τόσο δημιουργικά προϊόντα.
Comments are closed.