Blog post

Αναζητώντας την αλήθεια της ψυχής κάπου στη μέση

23 Μαρτίου 2019By Joanna IK

Γνωρίζοντας Εμάς

Καιρού επιτρέποντος, περνώ τα σαββατοκύριακα στην μπλογκογειτονιά. Πηγαίνω επισκέψεις, διαβάζω ιστορίες, αφουγκράζομαι σκέψεις και προβληματισμούς γειτόνων. Γνωρίζω την αλήθεια της ψυχής καλύτερα.

Μία συνάντηση στην μπλογκογειτονιά

Πρόσφατα με σύστησαν στον κύριο Λι (κλικ), έναν δάσκαλο που αναζητά την αλήθεια της ψυχής μέσα από συζητήσεις με φίλους και μαθητές του. Που από τη μία, προσπαθεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των άλλων για τον ίδιο και από την άλλη, να μάθει να βλέπει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια του. Απαιτητικό.

Όσο άκουγα τον κύριο Λι να μιλά, αναρωτιόμουν αν συστήνομαι ως μία γυναίκα που πορεύεται στη ζωή μεταξύ δύο πολιτισμών και δύο γλωσσών (των Βαλκανίων) επειδή έτσι βλέπω τον εαυτό μου ή επειδή έτσι με βλέπουν οι άλλοι. Αν δηλαδή με βλέπω μέσα από τα ματιά της ψυχής μου ή της ψυχής των άλλων.

Ένας προβληματισμός

Ναι, είναι γεγονός πως μεγάλωσα ως δίγλωσση. Πως οι παιδικές αναμνήσεις μου διαμορφώθηκαν «εδώ» και «εκεί». Ναι, το γεγονός αυτό έχει τη σημασία του και παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία με τους άλλους. Δεν είμαι βέβαιη αν αποτελεί το βασικό στοιχείο της ύπαρξής μου επειδή είναι επιλογή δική μου ή των άλλων.

Το ταξίδι της γνωριμίας με τον εαυτό έχει τις προκλήσεις του. Ιδιαίτερα όταν μεγαλώνεις μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και διαφορετικών γλωσσών, και αρχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από πολλά και διαφορετικά μάτια. Έτσι όταν μία νέα φίλη με ρώτησε πέρσι αν είμαι «μισή» και «μισή» στην καταγωγή, δεν βιάστηκα να απαντήσω. Ήθελα χρόνο, να αναζητήσω την αλήθεια της ψυχής μου.

Να επαναλάβω τι απάντησα στον εαυτό μου;

Η απάντηση που αναζητάμε, σε κάθε μας ερώτημα, 
σε κάθε μας βήμα, βρίσκεται μέσα μας
<img loading=
Στο ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης – Lesvos Solidarity
Αναζητώντας την αλήθεια της ψυχής

Η αλήθεια της ψυχής

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως το είναι της ψυχής σου είναι χωρισμένο σε δύο κομμάτια, με το ένα κομμάτι να ανήκει στο «εδώ» και το άλλο στο «εκεί». Πού ακριβώς, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως το κάθε κομμάτι κουβαλά τη δική του ιστορία, τις δικές του επιθυμίες και αγωνίες, τις δικές του ανάγκες και ανησυχίες. Το «εδώ» έχει διαμορφωθεί με τον δικό του τρόπο, όπως και το «εκεί». Και εσύ, κάπου στη μέση, ξεκινάς να χτίσεις μία γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ τους.

Αναρωτιέσαι αν και εσύ μπορείς να αποκτήσεις την αίσθηση πως ανήκεις σε μία ομάδα. Μικρή ή μεγάλη, δεν παίζει ρόλο. Ξέρεις πως η αίσθηση αυτή θεωρείται βασική ανάγκη για κάθε άνθρωπο. Αν το «είναι» σου δεν κουμπώνει στο σύνολό του ούτε εδώ ούτε εκεί, μπορείς να αναπτύξεις μία ολοκληρωμένη αίσθηση του ανήκειν; Να γνωρίζεις πως θα χαίρεσαι όλα τα προνόμια και όχι τα μισά. Πως ακόμη και αν οι γύρω σου δεν μπορούν να σε καταλάβουν στο σύνολό σου, μπορούν να σε αποδεχθούν. Πως μπορείτε να διαφωνείτε ανοιχτά, να συμφιλιώνεστε και να συνεχίζετε να δημιουργείτε μαζί. Μου αρέσει η λέξη «δημιουργία».

Συνειδητοποιείς πως θα χρειαστεί να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο προκειμένου να γνωρίσεις καλά το είναι της ψυχής σου. Υπάρχουν δύο ταυτότητες πολιτισμού στο σύνολό τους που προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία επαφής. Στην προσπάθεια αυτή, εμπειρίες του παρελθόντος αρχίζουν να διεκδικούν την προσοχή σου στο παρόν. Θα θελήσεις να καταλάβεις «πού» διαμορφώθηκαν και πώς έχουν επηρεάσει την πορεία σου προς τη γνώση. Δεν κρίνεις αρνητικά και δεν απορρίπτεις. Αυτό που σε ενδιαφέρει είναι η ισορροπία.

Για να σε καταλάβουν οι γύρω σου

Ξέρεις πως για να σε καταλάβουν οι γύρω σου θα χρειαστεί να τους καταλάβεις πρώτα εσύ. Να αντιληφθείς την ανάγκη πίσω από τις ερωτήσεις για την καταγωγή σου, εδώ και εκεί. Ναι, και εκεί. Να θυμηθείς πως αυτό που συνήθως κεντρίζει την προσοχή είναι το διαφορετικό και όχι το όμοιο. Να καταλάβεις πως θα υπάρχουν φορές που το διαφορετικό θα είναι μη οικείο για κάποιους. Κάτι που θα παραξενεύει ή και θα φοβίζει.

Ο φόβος συνηθίζει να εμφανίζεται στο προσκήνιο με διαφορετικούς τρόπους. Ίσως να στεναχωρηθείς με κάτι που θα δεις. Ίσως τόσο βαθιά που να επιλέξεις τη σιωπή ως τρόπο έκφρασης. Μπορεί αυτή η επιλογή να θεωρείται μία ικανοποιητική λύση; Το σκέφτεσαι. Όχι όταν εκφράζει φόβο. Δεν είναι εύκολο, όμως με τη συζήτηση πετυχαίνεις περισσότερα. Ακούς και ακούγεσαι.

Μία συνειδητοποίηση

Τι σημαίνει, λοιπόν, να είσαι μεταξύ δύο πολιτισμών; Για μένα, σημαίνει πως μαθαίνεις να στέκεσαι με κατανόηση απέναντι στα κομμάτια που σε περιβάλλουν. Ακούς τον εαυτό σου και τους άλλους με προσοχή, παρατηρείς, σκέφτεσαι πολύ. Κάπου φοβάσαι, κάπου αμφιβάλλεις, κάπου κολλάς. Μετά επιλέγεις και προχωράς. Η επιλογή δεν έχει να κάνει με τα κομμάτια. Δεν επιλέγεις το ένα εις βάρος του άλλου. Έχει να κάνει με τη δράση, με το πώς θέλεις να πορεύεσαι στη ζωή. Επιλέγεις, λοιπόν, να πορεύεσαι με κατανόηση για τις προκλήσεις και τις χαρές της ζωής. Κάπου στη μέση, μεταξύ δύο πολιτισμών, βλέπεις καθαρά πως η επιλογή είναι ζωή.

Άρα, ακόμη κι αν δεν έχεις μάθει να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια της ψυχής σου, ακόμη κι αν μπερδεύεσαι από τα πολλά και διαφορετικά μάτια των άλλων, η επιλογή του να ψάξεις, να μάθεις, να κατανοήσεις την αλήθεια είναι ζωή. Η αναζήτηση της αλήθειας της ψυχής είναι ζωή. Ναι, το πιστεύω.

Να έχετε μία δημιουργική εβδομάδα

Για τον πίνακα

Το Πρόγευμα των Βαρκάρηδων, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ. Ένας από τους βασικούς εμπνευστές του Γαλλικού Ιμπρεσιονισμού, μας συστήνεται την περίοδο που αναζητούσε την έμπνευση σε πιο κλασικές πηγές παρά σε αφηρημένες μορφές. Και μας συστήνει φίλους του που πήγαν για πρόγευμα στο νησάκι του Σηκουάνα όπου σύχναζαν καλλιτέχνες. (Πηγή: Culture Trip)

Καρφιτσωμένο

Μόνιμα στην κορυφή του e-σπιτιού μου, μία ανάρτηση που με βοηθά να μοιράζομαι μία αίσθηση του ποια είμαι, πώς διαμορφώθηκε η ταυτότητά μου (μεταξύ Ελλάδας και πρώην Γιουγκοσλαβίας) και πώς θέλω να πορεύομαι στη ζωή – εντός και εκτός της μπλογκογειτονιάς.

Comments (13)

  • Marypertax

    23 Δεκεμβρίου 2019 at 22:40

    Joanna μου χρόνια πολλά να περάσεις υπέροχα τις γιορτινές μέρες να εντρυφήσεις κι άλλο στην ανθρώπινη ψυχή και να σε βρει ο καινούργιος χρόνος πιο χαρούμενη πιο σοφή πιο ευτυχισμένη.
    Καλά Χριστούγεννα και πολλά φιλιά!

    1. By Joanna Kats

      28 Δεκεμβρίου 2019 at 12:17

      Mary, χρόνια μας πολλά
      Τι ωραία ευχή! Άγγιξε μια όμορφη χορδή. Η ουσιαστική και σταθερή επικοινωνία με την ανθρώπινη ψυχή είναι στους στόχους μου για το 2020.
      Σε μια νέα χρονιά, γεμάτη έμπνευση

  • Σμαραγδάκη Ρούλα

    11 Δεκεμβρίου 2019 at 21:28

    Αλλη μια πολιτης δυο πολεων αυτη την φορα Τζοαννα μου..μονο που εγω ειμαι του εσωτερικού..βορρα και νότου..αναμεσα σε δυο πατριδες που δεν μπορω να ξεχωρισω..
    Μου αρεσε η απαντηση του κυριου Λι..
    Να περνας ομορφα με ο,τι κανεις .. καλες γιορτινες μερες να εχεις…φιλιαα!!!
    Υ.Γ. για τα ..emοticon.. μολις τελειωσεις το σχολιο σου πατας δεξι κλικ και στο πλαισιο που θα εμφανιστει στην πρωτη σειρα επανω θα δεις την λεξη .. Emoji πατας επανω στην φατσουλα που θελεις…ελπίζω να βοηθησα…!! ??

  • Rennesense

    22 Νοεμβρίου 2019 at 00:27

    Πολύ ενδιαφέροντα όσα διάβασα!
    Με έκανε να προβληματιστώ πάνω σε κάτι, που δεν είχα ως εμπειρία ( ζωή μεταξύ δυο πολιτισμών)
    και η παράγραφος της συνειδητοποίησης, «κούμπωσε» τόσο όμορφα στη σκέψη μου! 🙂

    ps: ευχαριστώ ! & ευχές για καλό βράδυ!:)

    1. By Joanna Kats

      23 Νοεμβρίου 2019 at 10:35

      Καλημέρα
      Ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το όμορφο σχόλιο. Είναι ωραίο να ‘βλέπεις’ πως μπορείς να μοιράζεσαι σκέψεις και συναισθήματα με αμεσότητα.
      Καλό μας σαββατοκύριακο

  • Little Hope Flags

    28 Μαρτίου 2019 at 22:37

    Είναι πολύ δύσκολο να μην ξέρεις πού ανήκεις, και να μη νιώθεις πως ανήκεις κάπου συγκεκριμένα. Νομίζω όλοι μας το βιώνουμε, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, μα κάπως τελικά, καταφέρνουμε να βρούμε τα πατήματα μας, ή απλά να ανακαλύψουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας.
    Άλκηστη

    1. Joanna K.

      29 Μαρτίου 2019 at 08:16

      Άλκηστη, καλημέρα.
      Σημαντικό, αυτό που μοιράζεσαι μαζί μας. Σημαντικό να γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλά. Κάθε μέρα, να μαθαίνουμε κάτι καινούριο για μας και την αλήθεια μας.

  • Άιναφετς

    24 Μαρτίου 2019 at 18:11

    Καλώς σε βρίσκω Ιωάννα! 🙂
    Δυο πατρίδες εσύ, τρεις η αφεντιά μου, αλλά δυο γλώσσες!
    Γεννήθηκα στη Γαλλία από μάνα Γαλλίδα, μεγάλωσα στην Πόλη, από πατέρα Κωνσταν/ πολίτη και τώρα ζω στην Ελλάδα από επιλογή!
    Όταν ήμουν μικρή, με ρωτούσαν, «τι αισθάνεσαι;» και θυμάμαι πως είχα βρει μια απάντηση που άφηνε χαμόγελα, «πολίτης των ουρανών» έλεγα μέχρι που μεγαλώνοντας διαπίστωσα την σοβαρότητα ή ακόμα και την σοφία που έκρυβε αυτή η απάντηση, γιατί είμαστε πολίτες των ουρανών και το αγνοούμε!!! 😉

    Πολλά και τα ΑΦιλιά της καρδιάς μου! 🙂 (Α=Αληθινά)

    1. Joanna K.

      24 Μαρτίου 2019 at 19:24

      Ένα Αληθινά γλυκό σχόλιο. Να ξεκινήσω λέγοντας ευχαριστώ για την επίσκεψη.
      «Πολίτης των ουρανών»..κρύβει μεγάλη σοφία. Για μένα, δείχνει πως υπάρχει ένας δεσμός μεταξύ των κατοίκων του πλανήτη, ουράνιων πλασμάτων, ένα με το σύμπαν. Συνηθίζω να λέω πως γράφω ιστορίες για «πολίτες του κόσμου», φυλαγμένες σε παστέλ τσάντα, στα χρώματα του ουρανού που μας λέει καληνύχτα. Ο ουρανός, ένα κοινό σημείο αναφοράς..

  • Dionyssis Manesis

    23 Μαρτίου 2019 at 18:40

    Γεια σου, Τζοάννα, Λι εδώ! 🙂

    Πολλές και ωραίες σκέψεις, αλλά αρχικά μένω στην κατάληξη: Η αναζήτηση της αλήθειας είναι ζωή, είναι ταξίδι. Ακόμα και με τους όρους της Ιθάκης του Καβάφη («Η Ιθάκη σ’ έδωσε το ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτή δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο»), ακόμα κι αν, δηλαδή, πτωχική τη βρούμε την Ιθάκη μας, αυτή δε μας γέλασε. Ακόμα κι έτσι, λοιπόν, αν δεν καταλήξει ποτέ κανένας στον ακριβή προσδιορισμό της ταυτότητάς του, η πορεία του προς τα εκεί είναι ζωή. Πόσο απλά και ωραία το διαπιστώνεις.

    Να προσθέσω πως ειδικά στην περίπτωσή σου, που φέρεις δύο κομμάτια, δύο «καταγωγές», θεωρώ κι εγώ πως είναι μάταιος ο αγώνας να καλυφθούμε στο ένα ή στο άλλο. Όσο κι αν η ανάγκη να ανήκουμε κάπου είναι βασική. Το όμορφο και το ενδιαφέρον είναι η σύνθεση. Η σύνθεση που οδηγεί σε ένα πλούσιο, παρατηρητικό, κριτικό εγώ, ένα εγώ που μπορεί να αντλεί από δύο πηγές και να «πολλαπλασιάζει» έτσι αυτό που είναι η ζωή.

    Πολλά φιλιά 🙂

    1. Joanna K.

      24 Μαρτίου 2019 at 19:15

      κύριε Λι, πολύ καλησπέρα. Η συνάντηση μαζί σας με βοήθησε να δω το θέμα απλά και ωραία. Σημαντικό να μπορούμε να εκτιμούμε την πορεία που ακολουθούμε, προς την αλήθεια της ταυτότητας.
      Υπάρχουν στιγμές που η ανάγκη του ανήκειν καλύπτει σαν πέπλο άλλες ανάγκες, πηγές χαράς. Σκέφτομαι, το πέπλο μπορεί να τραβηχτεί, μπορεί όμως να γίνει κομμάτι της σύνθεσης, να βρει κι αυτό τη θέση του.
      (μα γιατί δεν βλέπω emοticon στον πίνακα!)

      1. Mia

        28 Οκτωβρίου 2019 at 19:37

        Τζοάννα μου,
        Ο Διονύσης (που δεν είναι ο κ. Λι), τα είπε όλα. Δεν έχω κάτι να προσθέσω εκτός από το να σε καλωσορίσω στη μπλογκογειτονιά. Χαίρομαι που σε γνώρισα, φίλη μου. Σε φιλώ.

        1. By Joanna K

          9 Νοεμβρίου 2019 at 09:16

          Μία, με μία μικρή καθυστέρηση, σ’ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και για το καλωσόρισμα.
          Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ, στην μπλογκογειτονιά μας.
          Καλή μας συνέχεια

Comments are closed.