Ένα «Iταλικό θαύμα» για την αγάπη
Γνωρίζοντας τον κόσμο
Ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης κάπως με παίδεψε. Θα μου πείτε, μέρες που είναι, ό,τι έχει να κάνει με την αγάπη παιδεύει. Με το που είδα το βίντεο της ημέρας άρχισα να ψάχνω για έναν τίτλο χαριτωμένο, όπως το θέμα του. Μία ταινία μικρού μήκους για το θαύμα της αγάπης. Ήθελα να έχει μια δόση μυστηρίου, να παραπέμπει σε ταινίες μιας άλλης εποχής. Και να φωτίζει μια συγκεκριμένη σκηνή που δείχνει πως στην αγάπη, όλα επιτρέπονται. Ακόμη και τα θαύματα.
«Ιταλικό θαύμα» είναι ο τίτλος της ταινίας. Μία από τις βόλτες μου στο youtube με έβγαλε.. στην Ιταλία, σε ένα χωριό χτισμένο στην κορυφή ενός απόκρημνου λόφου. Με την εκκλησία στην κεντρική πλατεία. Με το ρολόι του χρόνου να χτυπάει ανέμελα. Τουλάχιστον για τον ήρωα της ταινίας. Έναν ανέμελα κατεργάρικο νεαρό που βρίσκει την αγάπη, την ερωτική αγάπη, στο πιο απρόσμενο μέρος του χωριού. Ένα θαύμα γεννιέται, στα χρώματα και αρώματα της Ιταλίας.
Χαρά στη ζωή
Τη χάρηκα την ταινία επειδή το γέλιο διαδέχονταν την έκπληξη. Ε ναι, γέλασα με την Ιταλίδα μάνα που σαν κάθε παραδοσιακή μάνα της Μεσογείου, αρνείται να δει το παιδί της ως ενήλικα (να δείτε τα σχόλια από θεατές της Μεσογείου). Κι ας της φωνάζει δυνατά, «Είμαι 30 χρονών, μάνα. Δεν μπορείς να μου συμπεριφέρεσαι έτσι». Με τον νεαρό που είναι στον κόσμο του. Έναν κόσμο χωρίς έγνοιες, μόνο χαρά. Και που κάνει πως δεν καταλαβαίνει κι ας πιάνει πουλιά στον αέρα. Με την ίδια την αγάπη, που αποζητάει το θαύμα.
Τη χάρηκα την ταινία επειδή μου θύμισε αγαπημένες ταινίες του Ιταλικού Νεορεαλισμού. Τότε που μεσουρανούσαν ηθοποιοί όπως ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννη, η Σοφία Λόρεν, ο Βιτόριο Ντε Σίκα. Α, και κάποια στερεότυπα που θέλουν τον χρόνο τους να αλλάξουν. Βλέποντας τον νεαρό της ταινίας ήταν σαν να βλέπω τον Μαστρογιάννη στον ρόλο του αγαθού μικροαπατεώνα, με την Λόρεν στον ρόλο της αιώνιας αγαπημένης που περιμένει και υπομένει – όλα για την αγάπη. Κάπου έβλεπα και τον Ντε Σίκα στον ρόλο του διευθυντή της αστυνομίας σε απόμακρο χωριό, υπερασπιστή του «τάξις και ηθική». Μέχρι που γνωρίζει την Λόρεν, την ωραία του χωριού, και τα ξεχνάει όλα.
Επιστροφή στην ταινία μας. Η ιστορία ξεκινάει όταν ο νεαρός, ο μόνος στο χωριό που γνωρίζει Αγγλικά, αναλαμβάνει χρέη μεταφραστή. Με τα χίλια ζόρια δέχεται. Πόσο βαριέται. Πόσο του τη δίνει ο βροχερός καιρός. Μέχρι τη στιγμή που.. Η συνέχεια, επί της οθόνης (η διάρκεια της ταινίας, 9 λεπτά). Ελπίζω να τη χαρείτε όσο χάρηκα το θαύμα της αγάπης.
Πηγή: Omeleto
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας. Αν το κείμενο είναι το κτίσμα του μπλογκοσπιτιού μου, τα σχόλια είναι η αυλή. Εδώ καθόμαστε στη σκιά, αναπαυτικά, και τα λέμε χαλαρά. Σας περιμένω λοιπόν στην αυλή.
Comments (10)
ainafets
27 Φεβρουαρίου 2021 at 11:39
Μη με ρωτάς Joanna μου, γιατί δεν έλαβα ειδοποίηση για αυτή την τόσο ξεχωριστή ανάρτηση;
Πάμε στην ταινία που βασίζεται στην φροντίδα, κατανόηση, νοημοσύνη που είναι εκδηλώσεις αγάπης.
Ο νεαρός σίγουρα άκουσε την φωνή της καρδιάς του και έτσι έδωσε χαρά στην προβληματισμένη κοπέλα, παραβλέποντας τα ήθη της Καθολικής εκκλησίας.
Ενδιαφέρον έχει πώς τελειώνει η ιστορία, ίσως με την ελπίδα πως η ζωή έχει «γυρίσματα»! 😉
ΑΦιλάκια χαμογελαστά και πάντα με πολύ αγάπη! <3
By Joanna IK
27 Φεβρουαρίου 2021 at 15:12
A, τι ωραίο παιχνίδι λέξεων, η ζωή έχει «γυρίσματα». Έτσι φαινεται!
Ενδιαφέρον, δεν είχα δει τη νοημοσύνη ως εκδήλωση αγάπης. Το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, το τι επιλέγουμε να θυμόμαστε, οι συνειρμοί που κάνουμε, βέβαια. Είναι από θέση αγάπης;
Ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε την άνοιξη με αγάπη ?
ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ
19 Φεβρουαρίου 2021 at 20:39
Επειδή δεν ξέρω ούτε αγγλικά αλλά και ούτε Ιταλικά Τζοάννα μου έκανα μετάφραση στα ελληνικά, αλλά ήταν χάλια η μετάφραση και δεν κατάλαβα το κύριο νόημα της ταινίας ότι κατάλαβα ήταν από τις εικόνες που έβλεπα!!
στο τέλος το βλέμμα του Λορέντζο τα είπε όλα μαζί με το ευχαριστώ του ..
Ευχαριστούμε για την πρόταση Τζοάννα μου να είσαι καλά την καλησπέρα μου καλο σου βράδυ!! ❤
By Joanna IK
21 Φεβρουαρίου 2021 at 13:44
Α, Ρούλα, αυτό μου διέφυγε. Ξέρεις, ήταν οι εικόνες, οι εκφράσεις που με ενθουσίασαν. Μου θύμισαν παλιές αγαπημένες ταινίες και με έκαναν να μοιραστώ το βίντεο μαζί σας. Ο Λορέντζο μου θύμισε κάπως και «τον δικό μας» Φάνη Μουρατίδη (Σαλονικιός). Και οι δύο έχουν κάτι το παιχνιδιάρικο στην ερμηνεία τους.
Να έχουμε μια όμορφη εβδομάδα
Μαρίνα Τσαρδακλή
14 Φεβρουαρίου 2021 at 12:10
Θα το δω το απόγευμα.
Ακούγεται … οικείο.
Πράγματι, οι μητέρες της μεσογείου δεν κατανοούν πως το παιδί τους μεγαλώνει.
Και μάλιστα αυτές οι συμπεριφορές δεν κατανοούνται από άλλους λαούς. Πχ. Στην Αμερική γελάνε με αυτά, έχουν άλλη νοοτροπία.
Ευχαριστούμε πολύ για την πρόταση σου και εύχομαι πάντα να απολαμβάνεις εξίσου τις βόλτες σου στο youtube.
Σε φιλώ γλυκά!
By Joanna IK
14 Φεβρουαρίου 2021 at 21:16
Καλησπέρα Μαρίνα
Διάβαζα τα σχόλια κάτω από την ταινία. Ενας ιταλοαμερικανός εξηγεί στους υπόλοιπους (αμερικανούς) πως έπρεπε να γίνει 16 για να μάθει πως η κουτάλα χρησιμοποιείται και για το φαγητό.. Διάβασα και μια παραλλαγή του «ζακέτα να πάρεις» = «καθαρή μπλούζα να βάλεις»..
Ελπίζω να τη χαρείς, να ξεκινήσεις την εβδομάδα με ένα γλυκό χαμόγελο ?♀️
Anna Flo
14 Φεβρουαρίου 2021 at 10:43
Καλημέρα Τζοάννα μου. Χρόνια πολλά για τη σημερινή.
Ευχάριστο το βίντεο και ο καημένος ο Λορέντζο που τρώει τη μια καρπαζιά πίσω από την άλλη, βρήκε το θαύμα του χααχαα Καλά ο παπάς όλα τα λεφτά, να μην καταλαβαίνει γρι και να κουνάει το κεφάλι σε ό,τι του μετέφραζε ο νεαρός.
Τι θυμήθηκες κιόλας με ηθοποιούς σταθμούς στον κινηματογράφου!! Βιττόριο ντε Σίκα…τον είχα ξεχάσει μπράβο που μου τον θύμισες
Η αγάπη πάντα βρίσκει το δρόμο, έτσι που πολλές φορές μοιάζει με θαύμα.
Εύχομαι όλα τα είδη της αγάπης να είναι στρωμένα στο δρόμο σου
Φιλιά πολλά
By Joanna IK
14 Φεβρουαρίου 2021 at 21:10
Καλησπέρα Άννα
Το νόημα της ημέρας, η φράση που μοιράζεσαι μαζί μας: «η αγάπη πάντα βρίσκει τον δρόμο, έτσι που πολλές φορές μοιάζει με θαύμα¨..
Ο ντε Σίκα, αγαπημένος ηθοποιός, και σκηνοθέτης. Τον έχω χαρεί σε ταινίες όπου συμπρωταγωνιστούσε μία με την Λόρεν και μία με την Λολομπρίτζιντα. Αιώνια ερωτευμένος, από απόσταση και με αρχοντιά.
Με προσοχή βάζω την ευχή σου στην παστέλ τσάντα μου, και με συγκίνηση ?
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΤΑΡΟΚΟΙΛΗΣ
13 Φεβρουαρίου 2021 at 15:13
Καλησπέρα Τζοάννα!
Το είδα το φιλμάκι αλλά έχω ένα θέμα. Εντάξει οι υπότιτλοι, μπορώ, τους διαχειρίζομαι αλλά δεν είμαι τόσο καλός στο listening, έτσι έχασα αρκετά. Όμως έπιασα την ουσία και το βρήκα όμορφο, γλυκό και χαριτωμένο.
Ευχαριστούμε πολύ καλή μας φίλη.
Την καλησπέρα μου να στείλω.
By Joanna IK
14 Φεβρουαρίου 2021 at 21:03
Καλησπέρα Γιάννη
Χαίρομαι που παρά τις απαιτήσεις του listening, τη χάρηκες την ταινία. Μία ακούγονται Ιταλικά, μία Αμερικάνικα, και η παρακολούθηση γίνεται απαιτητική και χαριτωμένη. Προς το τέλος της ταινίας, όταν ο νεαρός κοιτάει ψηλά, το βλέμμα του τα λέει όλα.
Να έχουμε μία όμορφη εβδομάδα
Comments are closed.